‘’Γενεές επί γενεών: Οικοδόμηση, θυσία, αποδόμηση και κοινωνική ανάταση’’
Η έννοια της γενεάς σκιαγραφεί μία ολόκληρη ανθρώπινη ομάδα η οποία έζησε και έδρασε σε μία δεδομένη χρονική περίοδο και αντίστοιχα προσέφερε λιγότερο ή περισσότερο στην κοινωνία. Από τα τέλη του 19ου αιώνα οπότε και άρχισε η κατηγοριοποίηση των ηλικιακών συνόλων, σκηνοθετήθηκε μία εικόνα για έκαστη γενιά πάντοτε σε παραλληλισμό το πολιτικό-κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον εντός του οποίου αυτές ανετράφησαν, εργάστηκαν και έζησαν. Ο βιόκοσμος των ηλικιακών συνολικοτήτων συνιστά μεταβλητή απαραίτητης αναφοράς διότι ενίοτε διαμορφώνει την ψυχοσύνθεση, την ιδιοσυγκρασία και τη μέθοδο σκέψης της κάθε γενιάς.
The Lost Generation Q: H γενιά που τελικά δε χαραμίστηκε
Aποτελεί όρο ομπρέλα για να συμπεριλάβει τα άτομα που γεννήθηκαν στα τέλη του βιομηχανικού αιώνα και ενηλικιώθηκαν διαρκούντως ή αμέσως μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έλαβε μάλιστα και το χαρακτηριστικό προσωνύμιο ‘’Γενιά του 1914’’ για να προσδιορίσει τους νέους που έγιναν μάρτυρες της πρώτης ολοκληρωτικής σύρραξης της σύγχρονης εποχής. Ζώντας την τρυφερή αλλά και εφηβική τους ηλικία μέσα στην πουπουλένια και μποέμικη ατμόσφαιρα της περιώνυμης και από πολλούς, εξιδανικευμένης ‘’Χρυσής Εποχής’’ γαλλιστί Βelle Epoque, γαρνιρίστηκαν ψυχικά και ιδιοσυγκρασιακά με μία ‘’επικίνδυνη’’ ανεμελιά, ξεγνοιασιά και έναν αδιάλλακτο αρχικά τουλάχιστον, παροντισμό. Οι καπνοί των τσιγάρων στις λέσχες των χαρτοπαιγνίων, το πρωτόλειας μορφής καταναλωτικό πνεύμα, η φαινομενική πολιτική σταθερότητα και η οικονομική εκρηκτική οικονομική ανάπτυξη η οποία είχε τωόντι δύο αξιοσημείωτα για την εποχή, συνεπαγόμενα: Κατά πρώτον, η ραγδαία και βροντερή βιοτική άνθηση της μεσαίας τάξης και κατά δεύτερον η εμφάνιση ενός νέου τύπου οικονομικής δραστηριότητας, αυτού των διακρατικών θυγατρικών εταιριών οι οποίες προσέδωσαν στην αστικοταξική ταυτότητα, σημασία βαρύτερη από εκείνη της εθνικής ταυτότητας. Η αναφερόμενη διεθνοποίηση του κεφαλαίου παρείχε τη δυνατότητα στην κάστα των φιλελεύθερων εμπόρων για πρώτη φόρα στη σύγχρονη ιστορία, να δραστηριοποιούνται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο άνευ συνοριακών περιορισμών, όπως η προσκόμιση διαβατηρίου. Ως εκ τούτου η κυριαρχία της αστικής κουλτούρας και σκέψης σχεδόν σε κάθε πτυχή του αναφερόμενου χρονικού κύκλου καλλιέργησε μία απατηλή αντίληψη θετικής κοσμολογικής εξέλιξης η οποία εδραζόταν πάνω σε μία παιδαριώδη και συνεπώς αντιρεαλιστική-οπτιμιστική ανάγνωση της πραγματικότητας. Κατά συνέπεια η χρυσοεποχίτικη νεολαία διάβαζε τον κόσμο μέσα από τις διόπτρες του πλαδαρού ψυχισμού των γονέων της οι οποίοι τους δίδασκαν ως μοναδικές ηθικές αρχές, την ηδονιστική ζωή και τον προσποιητό καθωσπρεπισμό γεγονός που στην εποχή μας επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αποκρύπτοντας με το πέπλο ενός άλλου ωχαδερφισμού την κρισιμότητα των διεθνών εντάσεων που σε λίγα έτη θα τους στερούσε κάθε ανούσια απόλαυση που αντιλαμβάνονταν ως δεδομένη.
Όταν ακροάστηκαν το ήχο της πολεμικής σάλπιγγας να τους καλεί σε γενική επιστράτευση όμως, μία εσωτερική φωνή βαθειά στην ψυχή τους, τους υπενθύμισε τη σημασία της συντήρησης της εθνικής ταυτότητας και της επιβίωσης της ράτσας. Το πολεμικό φαινόμενο που η ανθρωπότητα πίστευε πως έχει καταχωρηθεί στην αποθήκη της ιστορικής λησμονιάς αίφνης βροντοκτυπούσε τη θύρα φανταχτερότητας και της αδιαφορίας για τα μελλούμενα. Το γεγονός για το οποίο ο νεαρός Ευρωπαίος της Belle Epoque είχε διαβάσει είτε στα μεσαιωνικά έπη είτε ακούσει από τους βετεράνους του Γαλλοπρωσικού πολέμου ξετυλιγόταν τώρα μπροστά του με καταιγιστικό δυναμισμό, απαιτώντας τη συμμετοχή του και μάλιστα υπό τη μορφή πλέον της ολικής κινητοποίησης, ορολογική επινόηση του Ernst Junger, μετέπειτα αινιγματικής φιγούρας του γερμανικού μεσοπολεμικού στοχασμού που τότε κατετάγη εθελοντικά μάλιστα στις γερμανικές αυτοκρατορικές δυνάμεις μιμούμενος αρκετούς ακόμα συνομηλίκους του. Άξαφνα ο ανυποψίαστος και θαμπωμένος από τα υλιστικά παράγωγα, νους του 20χρονου Βρετανού, Γερμανού και Γάλλου διεύρυνε τον ορασιακό του ορίζοντα το πρωί της 28ηης Ιουλίου του 1914, καθώς αντίκρισε για πρώτη φορά να ξετυλίγεται μπροστά του η πραγματική φύση του ανθρώπινου είδους και αισθάνθηκε την αφύπνιση της αρχέγονης ορμέμφυσης που διασφαλίζει τη συνέχεια της ύπαρξης. Κάνοντας μία εγελιανή διαπίστωση για την ουσία του πολέμου, κατανοούμε πως η γενιά αυτή τελικά δεν απώλεσε τη σημασία της ακριβώς ένεκα του ότι τελικά αποτέλεσε τη γενιά της ξιφολόγχης και των χαρακωμάτων και όχι των καμπαρέ και της ρουλέτας. Η αποστολή της ήταν να επισφραγίσει τη μοίρα της Ευρώπης για την επόμενη τριακονταετία όχι μόνο λόγω των τολμημάτων της στα αιματοβαμμένα πεδία αλλά και διότι παρήγαγε την ικανότερη σπορά ηγετικών φυσιογνωμιών του 20ου αιώνα. Τα μέλη της ‘’χαμένης γενιάς’’ έμαθαν να αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες του βίου με κουράγιο και τραχύτητα επειδή βίωσαν την ‘’πραγματική πραγματικότητα’’ και όχι τη φαντασιακή κατασκευή που είχαν πλάσει στα μυαλά τους οι μικρόμυαλοι αστοί και μποέμιδες. Αξιοποίησαν τη θυμική γωνία του εαυτού και απέρριψαν το φετίχ του ορθολογισμού καθώς αντελήφθησαν εκ πρώτης τάξεως την υπεροχή των παθών και των βίαιων συναισθημάτων και το ρόλο τους σε καταστάσεις που απαιτούν δράση και ατσαλένια βούληση.
Η σπουδαιότερη γενιά
Αποτέλεσαν τα τέκνα της απωλεσθήσας γενεάς και κύριο γνώρισμα του χαρακτήρα τους ήταν η ισχυρή αίσθηση του καθήκοντος, η αγαθή και δεοντοκρατική πρόθεση της οποιασδήποτε ενέργειας χωρίς την απαίτηση τη αναγνώρισης της αξίας τους από την ανθρώπινη κρίση. Βιώνοντας σε παιδική ηλικία το οικονομικό κραχ του 1929 και σε κατάσταση ενηλικίωσης το δεύτερο μεγάλο και πιο συνταρακτικό πόλεμο εντός 20 ετών από τον προηγηθέντα, απέκτησε τραχεία ψυχολογία, πειθαρχημένο και λιτό τρόπο ζωής δίχως να επιζητά την υπερβολή και αναγνωρίζοντας την αξία του μέτρου. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως η γενεά της σπουδαιότητας έγινε δέκτης θετικής παιδείας από τους γονείς της, εμποτισμένη με τα αληθινά ιδανικά της υπακοής, της αυταπαρνητικής πρόθεσης και της αφοσίωσης. Η τελευταία συμβαντική αναφορά βασίζεται στο ότι τα μπαρουτοκαπνισμένα παιδιά του Βερολίνου, του Λονδίνου και του Ειρηνικού τύγχανε να είναι γιοι γονέων με όμοιες εμπειρίες και βιώματα.
Σιωπηρή Γενιά
Τη σκυτάλη από την τελευταία πολεμική γενεά της Δύσης λαμβάνουν οι λεγόμενοι ‘’σιωπηροί’’ ονομασία που έλαβαν λόγω της υιοθέτησης μίας παθητικής κουλτούρας και modus Vivendi. Η αδρανής ακτινογραφία και φύση τους οιονεί θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία από τις αιτίες που η διαδοχική γενιά των Baby Boomers δεν έπασχε από έλλειψη ισχυρών γονεϊκών και κοινωνικών προτύπων με αποτέλεσμα να λοξοδρομήσει και να υποπέσει στο βουρκώδες επίπεδο της ολικής άρνησης των θεσμικών και ηθικών στεγανών, την εξύψωση του μηδενισμού και της εντροπίας. Οι ειρηνόφιλοι silences στερούνταν ισχυρών θεμελίων και η απουσία αυτών προέτρεψε τους Boomers να κατασκευάσουν δικά τους.
Baby Boomers
Ίσως η γενιά της μηδενικής κοινωνικής προσφοράς ή βεβαιωμένα η προσωποποίηση της άρνησης για την άρνηση. Ο λόγος φυσικά για τους ‘’εκρηκτικούς’’ που έλαβαν το βαπτιστικό τους ένεκα της έκρηξης των γεννήσεων την πρώτη εικοσαετία του Ψυχρού Πολέμου. Η μπουμερίστικη γενιά υπήρξε η πρώτη του Δυτικού Κόσμου, που ενήργησε σε ένα βιοπλαίσιο ετοιμοπαράδοτων ανέσεων και κανόνων οι οποίοι είχαν κερδιθεί με τα θυσιαστικά κατορθώματα των χρονικών τους προκατόχων. Διασφαλισμένοι λοιπόν από βιοτικής πλευράς, επιδόθηκαν σε έναν μηδενιστικό αγώνα αγνωμοσύνης, ακόρεστων απαιτήσεων και κοινωνικής αναρχοασυδοσίας. Στην Ευρώπη η γενιά αυτή περιλαμβάνει τους πρωταγωνιστές της πολιτικής κατρακύλας του Μάη του ’68 και στην Ελλάδα τη περιβόητη και ψευδοηρωική γενιά του Πολυτεχνείου για τις πολιτικές συνέπειες της ιδεολογικής της κυριαρχίας απαιτείται ξεχωριστό άρθρο. Τα εγγόνια και τα δισέγγονα των αυθεντικών ηρώων και αγωνιστών απεδείχθησαν βλάσφημες φιγούρες και εκπρόσωποι της ύβρεως διότι στο όνομα τους δικού τους υποκειμενικού οράματος για ένα πιο ‘’ανθρωπιστικό’’ οικουμενικό σύστημα ενταφίασαν τη μνήμη των πατεράδων και των παππούδων τους και ταυτοχρόνως καταδίκασαν σε ιδεολογική σκλαβιά τους αγέννητους. Οι εκρηκτικοί αποτέλεσαν την πιο ανώριμη και μικρόμυαλη γενιά που είχε έως τότε προκύψει αφού η κοινωνικοπολιτική συμπεριφορά τους αλλά και ο προσωπικός τους χαρακτήρας καθοριζόταν απολύτως από μία ουτοπιοκρατική κοσμολογική θέαση που μπροστά στην επικράτηση της οποίας αρνούνταν τη διαλεκτική ακόμα και για ζητήματα που καθορίζονταν δια της φύσεως. Κατ΄ουσίαν συνιστούν τους φυτευτές του πολιτικού ακυρωτισμού και της δικαιωματίστικης κοινωνικής θεώρησης που σήμερα διευθύνει τον βαριά νοσούντα δυτικό πολιτισμό. Οικοδόμησαν την πιο έντονη μορφή πολιτικής αδιαλλαξίας υιοθετώντας ένα υπερχειλίζον αλάθητο μεγέθους εκκοσμικευμένης παποσύνης σφραγίζοντας με την επιπολαιότητα και τον εγωισμό τους, τη πολιτική μοίρα των μελλογέννητων. Οι συνέπειες της καταναλωτικής ειρήνης που οδήγησαν στην ποίηση μίας γενεάς που πορευόταν με μοναδικό γνώμονα την ακύρωση του παρελθόντος καθ’εαυτού και την απονοηματοδότηση της ανθρώπινης ύπαρξης, αντικαθιστώντας τις φυσικές αξίες ενός πολιτισμού με κίβδηλες και αντιποιοτικές αρχές. Ήταν η πρώτη γενιά του 20ου αιώνα που αντί να βαστάξει όπλο σημαδεύοντας τον εχθρό, πετούσε μολότοφ, πέτρες και καδρόνια στα όργανα προστασίας της δικής της κοινωνίας, απαξίωνε τους προστατευτικούς θεσμούς, αρνείτο πεισματικά τη στράτευση και απέρριψε ως αναχρονιστικό και παροχημένο κάθε ηθικό και διασφαλιστικό κανόνα.
Το παραπάνω συμπέρασμα εκπορεύεται από την αιρετική τους αντίληψη για τις σεξουαλικές σχέσεις που οδήγησε στην περιλάλητη και δοξαζόμενη σεξουαλική απελευθέρωση, ιδέα που αποτέλεσε την αρχή του μαρασμού της παραδοσιακής οικογενειακής δομής και αποθέωση της δίχως περιορισμούς ελευθεριότητας. Προσθέτοντας, οι boomers συγκρότησαν την πρώτη γενιά της ολικής άρνησης αφού στερούνταν αυτοθυσιαστικής βουλήσεως και προτιμούσαν να θυσιάσουν αξιακά την κοινωνία που τους ανέθρεψε, βυθίζοντάς τη στην εκπόρνευση για χάρην της πραγμάτωσης ενός εννοιολογικά απροσδιόριστου πλαισίου παγκόσμιας κοινωνίας που θα θεμελιωτικά θα πατούσε πάνω στα κεφάλαια του παραμυθιού της διεθνιστικής φιλίας και αλληλεγγύης. Κατωτεροποίησαν οικειοθελώς τη δική τους κοινωνία με το να της επιτίθενται διαποτισμένοι από ένα αντιπαραδοσιακό μίσος αντί να τη διαφυλάττουν από τις εξωτερικές απειλές. Κατά συνέπεια έγιναν οι μαζικοί συνειδητοί προδότες. Σε μία εποχή εικονικής καλυτέρευσης του βίου και μετατροπής του υλιστικού καταναλωτισμού ακόμα και επιβλαβών ουσιών σε πρωταρχική αξιωματική αρχή, άδολες αρετές όπως το αίσθημα της τιμής και της πειθαρχίας στέκονταν εμπόδιο απέναντι στο μολυσμένο χείμμαρο του μεταμοντέρνου τρόπου ζωής και σκέψης.
Γενιά Χ και Millenials
Oι δύο αυτές μεταμπουμερικές γενιές ουσιαστικά παραμένουν αρκετά αδιάφορες στο χρόνο εφόσον το μόνο αξιοσημείωτο στοιχείο τους είναι ο μηδενικός ρόλος που έπαιξαν στην κοινωνική λειτουργία εφόσον απορρόφησαν σαν σφουγγάρια τις συνήθειες και τα ιδεολογήματα των Βοοmers με πρόθεση μάλιστα να τα συντηρήσουν και να τα αναπαράξουν. Συνεπώς επρόκειτο κυρίως για παθητικά μυαλά και χαρακτήρες που διέπονταν από έντονο φόβο διαφοροποίησης από τους προηγούμενους.
Γενιά Ζ Gen Z
H περιβόητη γενιά Ζ, των δεινών χρηστών των ηλεκτρονικών συσκευών και του ιδιόμορφου χαρακτήρα είναι εκείνη που δείχνει να αλλάζει αισθητά στάσεις από τους χρονικούς τηης προηγηθέντες. Συνιστά την τρέχουσα περίοδο την πιο ογκώδη γενιά στον πλανήτη και τα επόμενα θα καλύψει σε μεγάλους αριθμούς το εργατικό δυναμικό. Σύμφωνα με τους κοινωνικούς ερευνητές χαρακτηρίζεται από μία πιο ρεαλιστική και συγκρατημένη κοσμοθέαση ένεκα του βιώματος τους σε παιδική ηλικία οικονομικοπολιτικών κρίσεων οι οποίες στιγμάτισαν και επηρέασαν την ψυχοσύνθεσή τους. Ευχή και ταυτοχρόνως κατάρα για τους Zoomers είναι ιδιαίτερα συναισθηματική με αποτέλεσμα να ευαισθητοποιείται αρκετά εύκολα είτε προς τη θετική είτε προς τη αρνητική κατεύθυνση. Τούτος είναι ο λόγος που ενίοτε τους παρατηρούμε να προσφέρουν τη στήριξή τους σε αφηγήματα ριζοσπαστικής αποδόμησης ή ριζοσπαστικής συντήρησης. Το βέβαιο πάντως είναι πως η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα δε βλέπει με διστακτικό βλέμμα την κοινωνική και την πολιτική διαφοροποίηση. Μεγαλώνοντας σε ένα κοινωνικό περιβάλλον το οποίο αναπνέει με την ανάσα του μπουμερισμού, δεν είναι λίγα τα μέλη της γενιάς μας που διοχετεύουν το ένστικτο της ευαισθησίας τους σε αποδομιστικά και εκμαυλιστικά θεωρήματα όπως η άρνηση του φυλετικού ρεαλισμού, του ασυνείδητου διεθνισμού και της μετανεωτερικής ιδεολογίας του φύλου. Όμως στον αντίποδα, αναβιώνει μία ριζική αντιδραστικότητα απέναντι στην ουτοποιοκρατία. Τα υποκείμενα μίας γενιάς που αντίκρισε με γυμνούς οφθαλμούς την απόρριψη της φυσιολογικότητας, που στερήθηκε τις καθοδηγητικές και αιώνιες αξίες δεν επιτρέπεται να τρέφει τη σκέψη της από κομπάζουσες ουτοπιστικές αφηγήσεις αλλά από λαχτάρα για την παραδοσιακή αναβίωση, το πολεμικό πνεύμα και τη σκληρότητα απέναντι σους κοσμικούς ισοπεδωτές. Συνελόντι ειπείν είναι η γενιά που οφείλει να κατανοήσει εις βάθος τη γνήσια φύση του ανθρώπου αν θέλει να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη σωτηρία του κόσμου και της παραδοσιακής ταυτότητας ώστε να μην μετατραπεί σε μία τοώντι χαμέμη γενιά. Οι Zoomers πρέπει να γίνουν ιδεολογικοί στρατιώτες του τραντισιοναλισμού.
Απολλώνιος
No Comments