Για ένα διακριτό και ακηδεμόνευτο Εθνικισμό

MANOS ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 22 ΜΑΪΟΣ 2023

Οι εκλογές της 21ης Μαΐου αποτελούν μια αποτυχία του Εθνικιστικού και πατριωτικού κινήματος. Ναι αποτυχία. Να τα λέμε και αυτά γιατί αλλιώτικα κινδυνεύουμε να γίνουμε ή στρουθοκάμηλοι ή γραφικοί.

Αποτυχία λοιπόν γιατί πολύ απλά αυτό το κίνημα δεν εκπροσωπήθηκε στις κάλπες, δεν μετρήθηκε. Και η αποτυχία γίνεται μεγαλύτερη όταν, αντικειμενικά, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ήθελε να εκφραστεί πολιτικά μέσω αυτού. Οι λόγοι που συνέβη αυτό είναι συγκεκριμένοι. Αποτυχία αντιμετώπισης των νομικών εμποδίων που έστησε ή ΝΔ, προσωπολατρικές τακτικές και θέληση συγκεκριμένων να εκφραστούν, κρυβόμενοι, πίσω από πολιτικές καταστάσεις που λίγη ή καθόλου σχέση έχουν με τις ιδέες μας.

Οι λόγοι αυτοί όμως είναι και οι πυλώνες ώστε ο Εθνικισμός να κάνει την κρίση ευκαιρία και επιτέλους να μάθει από τα λάθη του. Γιατί λάθη, μπορεί να κάνουν όλοι, το θέμα είναι να μαθαίνεις από αυτά και μην ξανακάνεις τα ίδια. Γι’αυτό οι κατευθύνσεις του Εθνικισμού, τόσο στην πολιτική του έκφραση, όσο και στην ιδεολογική, είναι πλέον συγκεκριμένες.

Ο πρώτος άξονας λοιπόν είναι η νομιμότητα. Νομιμότητα στην πολιτική έκφραση, στον ακτιβισμό, στην εκλογική διαδικασία. Η εποχή των καουμπόηδων έχει περάσει και την πληρώνουμε ακόμα. Το κάνουν τα πατριωτικά κινήματα του εξωτερικού δεκαετίες τώρα και αφού μπορούν αυτοί, να μπορέσουμε και εμείς.

Ο δεύτερος άξονας είναι η αυτονόμηση του Εθνικισμού από πολιτικές καταστάσεις που είναι δήθεν, εάν και ολίγον κοντά μας. Με μια κρίσιμη πολιτική μάζα που θέλει τις προτάσεις μας ,αποτελεί πολιτική αυτοκτονία το θάψιμο αυτών. Όμως, αυτονόμηση χρειάζεται και από τις προσωπικές ατζέντες, τα τσιφλίκια, την προσωπολατρία που, ηθελημένα ή άθελα, έχουν κατάληξη το “να πεθάνει το κίνημα, να ζήσουμε εμείς”.

Ο τρίτος άξονας είναι αυτός που θέλει και απαιτεί να δώσουμε τις ιδέες μας στα ορθά, σε πολιτική πρόταση. Η κοινωνία θέλει συχνά να τιμωρήσει, αλλά δεν θα σε ακολουθήσει αν μείνεις μόνο στις κραυγές, τα συνθήματα και δεν της δώσεις μια πρόταση. Πρόταση ρεαλιστική και σύμφωνη με την ιδεολογία μας . Οπότε, η πολιτική θέση του Εθνικισμού οφείλει να διαμορφώσει τις κατευθύνσεις της. Αυτές είναι η εθνική οικονομία, η εθνική ταυτότητα και η εθνική κυριαρχία.
Εθνική οικονομία, με πρόταση παραγωγής και αυτάρκειας. Με εθνικό τραπεζικό σύστημα και αναδιαμόρφωση των σχέσεων της χώρας με την ΕΕ που ούτως ή άλλως καταρρέει πολιτικά και οικονομικά. Με προστασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, του κοινωνικού κράτους, μακρυά από την υποταγή στην λογική των αγορών, των τραστ, των πολυεθνικών. Ολίγον εθνικός καπιταλισμός, είναι σαν το ολίγον έγκυος.

Ταυτότητα εθνική, απέναντι στην αντικατάσταση πληθυσμού, το δημογραφικό μαρασμό, την εγκληματικότητα, τα γκέτο ανομίας. Προσοχή όμως ! Εθνική ταυτότητα, είπαμε, όχι μόνο πολιτισμική. Γιατί βγάζοντας το Έθνος, ιδωμένο ως κοινή καταγωγή, κοινή ιστορία και κοινό μέλλον, πάμε σε καταστάσεις χώρου, πολιτών με αστικά δικαιώματα και όχι λαού με δικαίωμα κυριαρχίας και ιδιοκτησίας του εδάφους. Η μετανάστευση είναι το πρόβλημα και η νόμιμη και η παράνομη και η ολίγον παράνομη. Τα περί δικαιωμάτων λόγω διαμονής, παιδείας ακόμα και θρησκείας, οδηγούν, πάλι, στο ολίγον έγκυος, δηλαδή στο ολίγον ή σχεδόν Έλληνας. Τέλος, εδώ το δημογραφικό και η αντιμετώπιση του εχθές, είναι άμεσα συνυφασμένο με την Ταυτότητα, όπως και το ζήτημα των Ελλήνων που φεύγουν στο εξωτερικό, όπως και η χρήση του απόδημου Ελληνισμού.

Εθνική κυριαρχία χωρίς πολιτική που θέλει να την παγιώσει δεν υπάρχει. Το ίδιο και Εθνική Άμυνα, χωρίς θέληση να την χρησιμοποιήσεις. Χωρίς “Συμφωνία των Πρεσπών”, χωρίς νέες ” Πρέσπες του Αιγαίου”.

Το ενεργειακό, η ενεργειακή αυτάρκεια μέσω της εκμετάλλευσης όλων των πηγών ενέργειας που έχει ένα κράτος και όσων μπορεί να δημιουργήσει μέσω τεχνολογίας, είναι το μέσον για την εθνική ελευθερία και κυριαρχία. Το ίδιο και η κατανόηση του ότι ζούμε σε έναν πολυπολικό κόσμο και η ανάλογη διπλωματική χρήση αυτής της πραγματικότητας. Εθνική κυριαρχία σημαίνει και εθνική διπλωματία, μακρυά από ξεπερασμένες αγκυλώσεις τύπου ” ανήκουμε σώνει καλά στη Δύση”, όταν αυτή εκπροσωπεί κάθε τι το αντεθνικό και δεν έχει την δύναμη να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της.

Χωρίς Έθνος, δεν υπάρχει μέλλον. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η θέληση μας σε κάθε έκφραση της ζωής, προσωπικής και συλλογικής. Μαζί, ζωντανοί και δυνατοί μπορούμε να το πετύχουμε, με καθημερινό ακτιβισμό, με συμμετοχή στα κοινωνικά δρώμενα ώστε να καταλήγει αυτό στην πολιτική και εκλογική έκφραση του Εθνικισμού.

Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, μέλος του ΕΣ του Εθνικού Μετώπου