Εκτροπή είναι η απάθεια και όχι η αντίδραση σε ένα έγκλημα 

Της Ιωαννας Καραδήμα

Άργησε αλλά ήρθε. Η γνωστή καραμέλα κάθε κυβέρνησης που αισθάνεται την αντίδραση του κόσμου να φεύγει από τον καναπέ, τις δημοσκοπήσεις και να γίνεται πράξη, λέγεται ” κίνδυνος εκτροπής ” . Έτσι και με το θέμα των Τεμπών, άρχισε να παπαγαλίζεται και πάλι αυτός ο ” κίνδυνος”.  

Μιλούν λοιπόν για εκτροπή, κυβερνητικοί και παρακυβερνητικοί, αυτοί που έκαναν την Δικαιοσύνη κουρελόχαρτο, αυτοί που αφήνουν τις κάθε μαφίες ανεξέλεγκτες, αυτοί που χάρισαν σε κολλητούς τους δάνεια, χρέη και φωτογραφικές ρυθμίσεις. Μιλούν για εκτροπή, αυτοί που υπάκουσαν τους διεθνείς παράγοντες χωρίς να πάρουν κανένα αντάλλαγμα για την χώρα. Μιλούν για εκτροπή αυτοί, που με αποδείξεις πλέον, άφησαν ΜΚΟ και οργανισμούς να προπαγανδίσουν το αφύσικο και μετά, οι ίδιοι, να το ψηφίσουν.   

Ας δούμε και το θέμα των Τεμπών, αυτό καθεαυτό όμως. Πέρα από την αθλιότητα, για μία ακόμα φορά του κομματικού κράτους, σε αυτήν την υπόθεση  από την πρώτη στιγμή υπήρξαν ερωτηματικά. Ερωτηματικά που μεγάλωσαν με τον χρόνο, αντί να ξεχαστούν. Αυτά τα ερωτηματικά έβγαλαν χιλιάδες κόσμο στον δρόμο, λίγες εβδομάδες πριν και αυτό , έσυρε και τον Πρωθυπουργό να ανακαλύψει “παραλείψεις”, 2 χρόνια μετά. Στις 28 Φεβρουαρίου, όλα δείχνουν ότι χιλιάδες Έλληνες θα διαδηλώσουν ενάντια σε αυτές τις “παραλείψεις ” , ζητώντας απαντήσεις σε αυτά τα ερωτηματικά. Και καλά θα πράξουν. 

Άν αυτό το εκμεταλευτεί μία, πολιτικά και ιδεολογικά, χεωκοπημένη αριστερά, θα οφείλεται στις διώξεις, στους νόμους, στο κλίμα φόβου που επέβαλαν στην εθνική παράταξη. Νόμους και διώξεις που ψήφισαν μαζί, όσοι τώρα ζητούν φως στην συγκάλυψη των Τεμπών και ευνοήθηκαν από την εξίσου συγκάλυψη στην υπόθεση της Μάνδρας και στο Μάτι. Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει, λέει ο σοφός λαός που θα δει και τα Τέμπη, δυστυχώς, να συγκαλύπτονται στο μέλλον από μία άλλη κυβέρνηση γιατί και αυτή θα έχει λερωμένο παρελθόν. 

Ο αστάθμητος παράγοντας όμως παραμένει και λέγεται λαϊκή αντίδραση, η οποία είχε από τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία να φανεί σε τέτοια έκταση. Οπότε το ερώτημα παραμένει και αφορά το ποιος οφείλεται από τις όποιες λαϊκές αντιδράσεις. Οι συγκεντρώσεις ενάντια στα Μνημόνια έφεραν στην εξουσία την αριστερά και περισσότερα Μνημόνια. Τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία έφεραν στην εξουσία την δεξιά που δεν μπορούσε να αλλάξει την Συμφωνία των Πρεσπών. Οι συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τί θα φέρει. 

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που επιβάλλεται είναι η δημιουργία ενός εθνικού κινήματος, μίας εθνικής αντιπολίτευσης που θα εκφράζει την λαϊκή βούληση. Για τα Τέμπη, για τα εθνικά θέματα, το μεταναστευτικό, το οικονομικό  ξεπούλημα, τον δικαιωματισμό, το κράτος- παρακράτος των κομμάτων εξουσίας. Αυτό το κίνημα δεν μπορεί να εκφραστεί ούτε από τα απόνερα της ΝΔ, ούτε από όσους παίρνουν 9% και ζητούν    συγκυβέρνηση . Δεν μπορεί επίσης να εκφραστεί από όσους επιζητούν μόνο την προσωπική πολιτική τους επιβίωση, όσους ποινικοποιούν τις εθνικές ιδέες και αυτούς που νομίζουν ότι με ζαριές και ψεύτικες ελπίδες θα κάνουν κάτι άλλο από την περιχαράκωση του εγώ τους. 

Ας εκφραστεί ο κόσμος στις 28 Φεβρουαρίου ακηδεμόνευτα και δυναμικά, γιατί και τα εγκλήματα του πολιτικού συστήματος και των στυλοβατών του, είναι πολλά.  

Ιωάννα Καραδήμα, Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής