Η έπιπλαστη και κατασκευασμένη Ελληνοισραηλινή φιλία και η ελληνική πολιτική

MANOS ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023

Του Τάσου Σοφούλη

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα από το 2012 και μετά υπάρχει μια όψιμη εβραιοφιλία η οποία μάλιστα δημιουργήθηκε εντελώς γρήγορα και σε βαθμό που προκαλεί περιέργεια του πως ένας λαός που μέχρι πρότινος πίστευε πως ”οι Εβραίοι σταύρωσαν τον Χριστό” κοντεύει να φορέσει κιπά. Μάλιστα προξενεί περιέργεια, πως ένα κράτος σαν το Ισραήλ το οποίο δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση απέναντι στο Κυπριακό ενώ ταυτόχρονα μετέχει της συμμαχίας με την Κύπρο. Η Ελληνοισραηλινή φιλία είναι πέρα για πέρα κατασκευασμένη και επίπλαστη, συγκεκριμένα αυτού του είδους η φιλία εγκαινιάστηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά όπου εκείνη την περίοδο άρχισαν επισήμως οι οικονομικές σχέσεις γύρω από τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας. Ας πούμε η Digea η οποία είναι εβραϊκών συμφερόντων ήταν αυτή η οποία ανέλαβε τον μεταβατικό φορέα της ΝΕΡΙΤ όταν έκλεισε η ΕΡΤ.

Σε επίπεδο διεθνών σχέσεων με το Ισραήλ όχι απλά δεν μας ενώνει κάτι με αυτό, αλλά είμαστε και εκ διαμέτρου αντίθετοι. Στην ουσία το Ισραήλ επιδιώκει το μονοπώλειο σε Μέση Ανατολή και Μεσόγειο και αυτό θα το καταφέρει είτε μέσο της κοσμικής Τουρκίας με την οποία είχε διαχρονικά καλές σχέσεις είτε μέσο της Ελλάδος στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Ας μην ξεχνάμε πως το Ισραήλ διαχρονικά ήθελε την ενέργεια της Κυπριακής ΑΟΖ και εμπόδιο σε αυτή του την επιδίωξη ήταν το Κοινό Αμυντικό Δόγμα ΕΑΧ Ελλάδος – Κύπρου, μόλις επί ΣΥΡΙΖΑ το Δόγμα ΕΑΧ ”εκτελέστηκε” τότε το Ισραήλ μπήκε και στα ελληνικά χωρικά ύδατα με την λεγόμενη Ελληνοισραηλινή συμμαχία. Επίσης το Ισραήλ ξέρει πως λόγο ισχνής εξωτερικής πολιτικής ημών, βάση της συνθήκης της Μαδρίτης που έχει βάλει στα χωρικά μας ύδατα την Τουρκία και την Λιβύη άνετα θα μπορέσει το ίδιο, δηλαδή σε εναν πόλεμο της Ελλάδος να ζητήσει την μερίδα του λέοντος.

Συνεπώς είναι άστοχο να υπάρχει σήμερα μερίδα του πατριωτικού – εθνικιστικού χώρου που να θεωρεί πως με το Ισραήλ έχουμε κοινά συμφέροντα με γνώμονα πως όπως απειλούμαστε εμείς από την Τουρκία έτσι απειλούνται και οι Εβραίοι από τους Άραβες. Αυτό το επιχείρημα χωλαίνει για δύο λόγους : 1ον γιατί εμείς ήμασταν έτσι και αλλιώς ιστορικά υπόδουλοι στους Οθωμανούς από το 1453 και η επιθετικότητα της Τουρκίας συνέχισε και κατά την διάρκεια της Εθνικής μας ανεξαρτησίας όταν συγκροτηθήκαμε ως Έθνος – Κράτος. Και 2ον γιατί ο αραβικός κόσμος που βρίσκεται στην Μέση Ανατολή ηταν εκεί εγκατεστημένος και όταν οι Βρετανοί αποφάσισαν να αφήσουν τις αποικίες τους τότε λοιπόν έκαναν πράξη την διακύρηξη του Λόρδου Μπάλφουρ που το 1917 μίλησε ανοιχτά για δημιουργία Ισραηλινού κράτους, συν πως οι πρώτοι εβραϊκοί εποικισμοί είχαν αρχίσει από το 1909 με την βοήθεια της περιβόητης Χογκάνα μιας εβραϊκής τρομοκρατικής οργάνωσης η οποία έπαιρνε χρηματοδότηση από τις μυστικές υπηρεσίες της Αγγλίας. Να σημειωθεί πως μέλοι της οργάνωσης υπήρξαν ο Μοσέ Νταγιάν και ο Σιμόν Πέρες μετέπειτα κυβερνήτες του Ισραήλ. Οπότε οι έποικοι στην περιοχή είναι οι Εβραίοι και όχι οι Αραβες, ας μην ξεχνάμε πως η ιδέα περί εποικισμού της Παλαιστίνης ξεκίνησε από το 1897 από τον Θεόδωρο Χέρτζλ, ιδέα που εκφράστηκε και μέσα στο Βρετανικό Κοινοβούλιο.

Όταν η Ελλάδα λοιπόν ιστορικά βρίσκεται σε μια περιοχή που ως ζωτικό χώρο έχει την Ανατολή και από το 1071 μετά την μάχη του Ματζικέρτ ως κύριο αντίπαλο έχουμε την Τουρκία ( τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία ) είναι εθνική αυτοχειρία να υποστηρίζουμε ένα κράτος placebo όπως το Ισραήλ το οποίο ακολουθεί την ίδια πολιτική που ασκεί η Τουρκία σην Κύπρο με τις περιουσίες των Κυπρίων αφενός και την εγκατάσταση εποίκων αφετέρου. Επίσης όταν η Αλβανία του Ράμα ακολουθεί τις Χοτζικές μεθόδους ξεριζωμού των Ελλήνων στην Βόρειο Ήπειρο και όταν κρατείται παρανόμως εκλεγμένος Δήμαρχος της ελληνικής μειονότητας, ενώ την ίδια ώρα επισήμως έχουμε δηλώσει στήριξη στο Ισραήλ που στην Δυτική Όχθη έχει μετατρέψει ένα αναγνωρισμένο De Jure κράτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης τότε ας βρούμε το λάθος. Το Ισραήλ είναι ένα κράτος δομημένο στην αναθεώρηση και την καταστολή λαών με ιστορικότητα, στην περιοχή ίσως ένας από τους λόγους που με την κοσμική Τουρκία κάποτε βρέθηκαν συνοδοιπόροι να ήταν αυτός, ας μην ξεχνάμε πως και η Τουρκία δρα ως τρομοκράτης διότι έχει κλέψει την Γη ιστορικών λαών όπως π.χ. των Ελλήνων, των Κούρδων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Επίσης οι δεσμοί Τουρκίας – Ισραήλ είναι διαχρονικοί, διότι επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι Εβραίοι ήταν οι μόνοι που δεν απειλούσαν με εθνικιστικές εξεγέρσεις τους Τούρκους γι’ αυτό και είχαν το λεγόμενο αφορολόγητο, δηλαδή την απαλλαγή από τον κεφαλικό φόρο.

Μέσα λοιπόν από αυτές τις συνθήκες κάποτε γεννήθηκε και η προσέγγιση μεταξύ Ελλήνων και Αράβων όπου αμφότεροι είχαν μια αλληλοπεριφρόνση για τους Τούρκους και τους Ισραηλίτες διότι οι Άραβες θεωρούσαν τους Τούρκους κατακτητές των εδαφών τους όπως και τους Εβραίους και οι Έλληνες τους Ισραηλίτες ως συνοδοιπόρους των Τούρκων. Η Τουρκία λοιπόν έχοντας θέσει από τότε ως στόχο την ανάδειξη της σε περιφερειακή δύναμη, θεωρούσε (μέχρι να βγει ο Ερντογάν) το Ισραήλ φυσικό του σύμμαχο. Και αυτό διότι το τελευταίο διέθετε και διαθέτει με όλη την Δύση και συγκεκριμένα με την Αμερική ισχυρές προσβάσεις σε κέντρα εξουσίας τόσο στην Αμερική όσο και στην υπόλοιπη Δύση. Γι’ αυτό λοιπόν και ιστορικά οι Εβραίοι στην πραγματικότητα διέπονται από έντονο φιλοτουρκισμό ο οποίος έδειξε έντονη κινητικότητα στους ευρωπαϊκούς κύκλους των Εβραίων με τρανό παράδειγμα τον λόρδο Disraeli και τον λόρδο Reading.

Αξίζει να σημειωθεί επίσης ως ενδεικτικό στοιχείο γύρω από την αντιπαλότητα Αράβων (συμπεριλαμβανομένου και του Ιράν) και Τούρκων ότι οι πρώτοι δεν υποστήριξαν ποτέ τους δεύτερους σε κανένα από τα βασικά τους ”εθνικά θέματα” όπως το Κυπριακό, την μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη και την διαμάχη της Αρμενίας με το τουρκικό στην πραγματικότητα Αζερμπαϊτζάν (τουλάχιστον μέχρι να αναλάβει η Χαμάς μετά τον θάνατο του Αραφάτ).

Στην σημερινή περίοδο λοιπόν μιας πλανητικής μεταστροφής του κόσμου στην λεγόμενη μεταψυχροπολεμική εποχή που αναδύονται διάφορες περιφερειακές δυνάμεις μια από αυτές είναι η Τουρκία και το Ισραήλ στην περιοχή, οι ΗΠΑ λοιπόν γνωρίζοντας πως αυτές οι δύο χώρες στην περιοχή μπορούν να εγγυηθούν στρατιωτική παρουσία στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αποτελούν τα προσεγμένα του παιδιά ούτως ώστε να κλείσουν τις πόρτες προς την Ρωσία σε Βαλκανική και Μεσόγειο. Οπότε μια συνδιαχείρηση του Αιγαίου με την Τουρκία όπως και η προσέγγιση με το Σιωνιστικό Ισραήλ εγγυάται μια σε διάρκεια πρόσδεση του ελληνισμού στο δυτικό άρμα ακόμα και αν αυτό σημαίνει ΔΔΟ στην Κύπρο με προστάτη το Ισραήλ στα δικά μας χωρικά ύδατα.

Οι Έλληνες που οψίμος επαναλαμβάνω υποστηρίζουν τις επιδιώξεις του Ισραήλ δεν κατανοούν πως στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μια βιοθεωρία βαθιά επεκτατική και επιθετική. Δηλαδή την Σιωνιστική εθνοθρησκευτική νοοτροπία του Ισραήλ που συνοδεύει όλα τα κόμματα που λαμβάνουν μέρος στο κράτος, από το Δεξιό Likud μέχρι την εργατική αριστερά των Κιμπούτς και το ακροδεξιό κόμμα του Καχάνε που αντιλαμβάνεται την πολιτική με θρησκευτικούς όρους.

Το Ισραήλ λοιπόν δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο πέρα από την εδραίωση του σε διαχρονία με οποιοδήποτε τρόπο, το Ισραήλ γνωρίζει πως είναι αποτέλεσμα της δυτικής συνεννόησης τόσο μετά από τον πόλεμο όσο και κατα την διάρκεια του ψυχρού πολέμου ως συνέχεια της δυτικής αποικιοκρατίας, γι αυτό και τα χαρακτηριστικά της πολιτικής του θυμίζουν ουσιαστικά μια αλλού είδους αποικιοκρατία την οποία και στηρίζουν οι τράπεζες με στόχο την εκμετάλλευση του πετρελαίου της περιοχής και τον αποκλεισμό κυρίαρχων κρατών από το παιχνίδι της ενέργειας όπως το Ιράν το οποίο μέχρι το 2011 πουλούσε φθηνό πετρέλαιο και στην χώρα μας.

Τις θέσεις αυτές που προωθεί το Ισραήλ γύρω από την αυθυπαρξια του της στηρίζουν εν είδη οικονομισμού οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια ευθύνονται για ποταμούς αίματος στην Μέση Ανατολή με πρώτη και καλύτερη την Χίλαρι Κλίντον η οποία δεν δίστασε να παραδεχτεί πως τα χτυπήματα του ισραηλινού στρατού σε Λίβανο και Γάζα το 2007 ήταν ”πέρα από σωτήρια και αναγκαία”.

Με την στήριξη στο Ισραήλ εκτός από την μη προώθηση των ελληνικών μας συμφερόντων καταφέρνουμε και την αποδιοργάνωση της Ευρώπης διότι το Ισραήλ με τους συνεχείς πολέμους σε κυρίαρχα κράτη βλέπε Λίβανο και Συρία καταφέρνει να αποσταθεροποιεί την περιοχή και να δημιουργεί εκ νέου λαθρομεταναστευτικές εισροές προς στην Ευρώπη.

Σε αυτού του είδους λοιπόν την πολιτική του Ισραήλ, δηλαδή της αποσταθεροποίησης της περιοχής η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον διότι έχει να κάνει με μια αναθεωρητική δύναμη όπως η Τουρκία η οποία ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να πλήξει το status quo στην περιοχή όπως έκανε το 74′ στην Κύπρο και το 96′ στα Ιμια και μάλιστα με την κάλυψη των συμμάχων οι οποίοι εκ της απομακρύνσεως του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζουν, αντιθέτως το βαφτίζουν πολιτικό ρεαλισμό και ξεμπερδεύουν.

Εκτός αυτού όταν η Ελλάδα αντιμετωπίζει το πρόβλημα των εποικων στην Κύπρο και η Αλβανία διώκει την ελληνική μειονότητα, αποτελεί φάρσα η Ελλάδα να συντάσσεται με το Ισραήλ το οποίο ακολουθεί την ίδια πολιτική απέναντι στους Άραβες και μάλιστα με τρόπο θρησκευτικού ζηλωτή όταν σύμφωνα με τους Εβραίους ο φόνος ενός Amajek ( δηλαδή μη Εβραίου ) είναι Mitzvah (δηλαδή θρησκευτικό καθήκον).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ : ΤΟΥΡΚΙΑ – ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ Η ΈΚΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΟ – ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΔ. ΜΟΥΡΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ 1999 ΑΘΗΝΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ – ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΡΔΗΝ – ΤΕΥΧΟΣ 33-34 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2002