Ο εργασιακός μεσαίωνας σε ένα δήθεν εκσυχρονισμένο κράτος.

Πέρασαν πάνω από 15 χρόνια από τότε που ο “πράσινος” πρωθυπουργός ΓΑΠ είχε κάνει το διάγγελμα στο Καστελόριζο όπου μας ανακοίνωσε πως η Ελλάδα θα εισέλθει στη τροχιά των μνημονίων και πως το διεθνές νομισματικό ταμείο θα μας κατσικωθεί ώστε να ελέγχει το χρέος που οι εν Ελλάδι πολιτηκάντηδες δημιούργησαν μέσω των κομματικών στρατών, των διορισμών, μέσω των δημοσίων έργων όπου πήγαιναν κρατικά κονδύλια σε τσέπες, τα εξοπλιστικά και άλλα πολλά.

Τόσα χρόνια πέρασαν με τις μνημονιακές πολιτικές και σήμερα έχουμε έναν ελληνικό λαό σκληρά δοκιμαζόμενο όπου όχι μόνο δεν είδε κάποια αλλαγή προς το καλύτερο, τουναντίον βρεθήκε στα τάρταρα. Ανέχεια, φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία αλλά και εργασιακή εκμετάλλευση. Θα ήθελα εδώ να σταθώ στο τελευταίο που ανέφερα όχι ως ειδήμων ούτε ως τεχνοκράτης αλλά ως ένας απλός Έλληνας πολίτης που έχει βιώσει στο πετσί του την εργασιακή εκμετάλλευση αλλά και ως εθνικιστής όπου θέλει να ζήσει σε ένα κράτος δικαίου.

Όντας στην αγορά εργασίας από νεαρός τολμώ να πω πως είμαστε σε ένα ακόμα ντροπιαστικό θέμα πρωτοπόροι. Και αυτό είναι τα εξευτελιστικά μεροκάματα και οι συνθήκες εργασίας.

Ενθυμούμενος τις συμπεριφορές κάποιων εργοδοτων τυράννων όπου σου έλεγαν ότι “Δε κάνεις, είσαι άχρηστος” και άλλα τέτοια είναι θα έλεγα ένας τακτικισμός ώστε να κάνουν το μεροκαματιάρη να νιώθει ενοχές λέγοντας του πως δεν είναι αποδοτικός ετρι ώστε να μην απαιτεί τίποτα. Και μιλώ για τα δεδομένα. Ασφάλιση, ένσημα, κανονικό ωράριο και να του δίνονται τα προβλεπόμενα χρήματα (επιδόματα άδειας, δώρα κλπ). Αντ’ αυτού είδαμε όλα αυτά τα χρόνια κάποια λαμόγια να σου παριστάνουν τα αφεντικά και εκτός της απαράδεκτης συμπεριφοράς τους να κάνουν διαφορά τερτίπια με τους λογιστές έτσι ώστε να μην λαμβάνει ο εργαζόμενος αυτά που δικαιούται.

Και φτάσαμε σήμερα σε μια Ελλάδα ανέργων ή εποχιακών υπαλλήλων. Ουδείς βρίσκει για την εταιρία του, το μαγαζί του ή οτιδήποτε άλλο εύκολα εργαζόμενο. Φτάσαμε στην Ελλάδα που δε παράγει τίποτα παρά μόνο να χτίζει βίλες, ξενοδοχεία, beach bar και εστιατόρια για τους τουρίστες. Και να σταθώ στην απάτη των εποχιακών εργασιών κοινώς σεζόν που οι χορτάτοι επιχειρηματίες ταζουν λαγούς με πετραχήλια σε νέους άνεργους ώστε να τους πιουν το αίμα τη τουριστική περίοδο. Οι άριστες συνθήκες εργασίας μετατρέπονται σε 12ωρα, οι πάρα πολύ καλές αποδοχές είναι να σου πληρώνουν την υπερωρία όπως το ωρομίσθιο και τα πλήρης ασφάλιση να είναι στην ουσία ασφάλιση ημιαπασχόλησης και η δωρεάν διαμονή είναι μια τρύπα όπου παρελαύνουν οι κατσαρίδες μεσα σε ενα χώρο με σπασμένα πλακάκια και μουχλιασμένους τοίχους. Συν ότι με το πέρας της τουριστικής περιόδου οι εργοδότες – νταβατζήδες ζητούν με το έτσι θέλω τα δώρα να επιστρέφουν στις τσέπες τους. Μετά από όλη αυτή τη παράνοια οι Έλληνες δικαίως τους γύρισαν τη πλάτη και τώρα διατυμπανίζουν οι “χορτάτοι” πως οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Έτσι βολεύει. Και έτσι αρέσκονται στο να επιλέγουν φθηνά εργατικά χέρια από την Αφρική και την μέση ανατολή. Όχι γιατί είναι ανθρωπιστές αλλά γιατί οι “μετανάστες” θα τους βγάλουν τη δουλειά με πολύ λιγότερο κόστος και θα τους βάλουν σε μια τρύπα λέγοντας τους πως τους προσφέρουν και κατάλυμα. 

Εν κατακλείδι εμείς ως εθνικιστές οραματιζόμαστε μια κοινωνία όπου οι Έλληνες πολίτες θα δουλεύουν αξιοπρεπώς λαμβάνοντας ότι πρέπει να τους δίνεται. Καμία εκμετάλλευση. Καμία ανοχή στα αφεντικά δυνάστες. Οι άνθρωποι έχουν εργοδότες και είναι υπάλληλοι όχι σκλάβοι. Αλλά όλα αυτά που προανέφερα μπορούν να γίνουν μόνο μέσω ενός εθνικούς κράτους που νοιάζεται για τον πολίτη και οχι ενός νεοφιλελεύθερου προτεκτοράτου που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ολιγαρχών και των ξένων επενδυτών.

Νίκος Μακρής