Εθνικισμός και Πατριωτισμός

MANOS ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023

Ο εθνικισμός έγινε πάλι θέμα της επικαιρότητας με αφορμή την υιοθέτηση της μαρξιστοφιλελεύθερης ρητορικής επί του θέματος από τον βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Βασίλη Βιλιαρδό, ο οποίος και αποπειράθηκε να διακρίνει μεταξύ του “κακού” εθνικισμού και του “δημοκρατικού” πατριωτισμού. Ήδη από αυτό τον ιστορικά ανεδαφικό διαχωρισμό εννοιών μπορεί κανείς να διακρίνει την παραχώρηση και ομηρία του τωρινού κοινοβουλευτικού “εθνικικού χώρου” στην μανία των διεθνιστών πάσης έκφανσης. Το Εθνικό Μέτωπο δεν υπεκφεύγει, αλλά αντιθέτως αποδέχεται και εκφράζει μετά παρρησίας πλήρως τον εθνικισμό ως ιδεολογία, διότι αναγνωρίζει και κατανοεί το περιεχόμενο της έννοιας και δεν δέχεται την υπονόμευση και δαιμονοποίηση του όρου αυτού προς τέρψη των γραικύλων. Κάθε φορά που γίνεται λόγος για τον “κακό εθνικισμό” και τον “καλό πατριωτισμό”, το διεθνιστικό πολιτικό κατεστημένο συγκεντρώνει δηλώσεις μετανοίας και υποταγής στο σημερινό σαθρό οικοδόμημα της μεταπολίτευσης. Επιπλέον, η συγκεκριμένη ερμηνεία και διαχωρισμός μεταξύ εθνικισμού και πατριωτισμού όχι μόνο είναι εννοιολογικώς επιφανειακή, αλλά καταληκτικά επαληθεύει την πλήρη έλλειψη παιδείας και δη ετυμολογικής, η οποία επικρατεί και στους δήθεν “απόφοιτους Πανεπιστημίου”, όπως ο συγκεκριμένος βουλευτής και άλλοι πολέμιοι του εθνικισμού αριστερής ή δεξιάς προέλευσης.

Για την ιδεολογία του Εθνικισμού έχουν γραφτεί πολλά βιβλία και θεωρίες, το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο ασπάζεται τον εθνικισμό ως ιδεολογία, τον νοεί σύμφωνα με τα λεγόμενα του Παλαμά, του Δραγούμη και του Βεζανή, δηλαδή ως την ενεργητική κατάφαση της έννοιας του Έθνους. Το Έθνος είναι απλούστατα μία συλλογικότητα με κοινά στοιχεία και συγκεκριμένα με κοινή προέλευση, γλώσσα, ήθη και έθιμα και σε μεγάλο βαθμό με κοινή θρησκεία. Ο Εθνικισμός λοιπόν κατά συνέπεια είναι η ιδεολογία εκείνη που προάγει τα συμφέροντα αυτής της συλλογικότητας και τρέπει όλα τα όργανα και μέλη της κοινωνίας στο να την εξυπηρετήσουν. Η παιδεία, ο πολιτισμός, η οικονομία και η πολιτική γενικότερα υπάρχουν για να προωθηθούν τα συμφέροντα της εθνικής κοινότητας. Ο Εθνικισμός είναι ένας διαρκής αγώνας υπέρ του Έθνους, το οποίο γίνεται αποδεκτό ως μία έννοια διαχρονική με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται λίγο γενικά και αόριστα, αλλά η θεωρία του εθνικισμού έχει φυσικά και πρακτική εφαρμογή, με άλλα λόγια δεν αποτελεί ένα απλό φληνάφημα. Εφόσον γίνει δεκτό ότι η ιδεολογία του Εθνικισμού τοποθετεί το Έθνος ως το υπέρτατο αγαθό, τότε αυτό σημαίνει ότι τόσο κοινωνικά, όσο και οικονομικά προστατεύεται μία συλλογικότητα, ήτοι το Έθνος. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος, εφόσον αποτελεί τον γνήσιο εκφραστή της έννοιας του Έθνους, ήτοι το υπηρετεί, τότε αυτό οφείλει να παρεμβαίνει για να συντηρεί τις παραδοσιακές αξίες στην κοινωνία και παράλληλα να επεμβαίνει επίσης παρεμβατικά στην οικονομία για να προωθήσει την εθνική οικονομία και όχι την διεθνιστική καπιταλιστικής ή κομμουνιστικής απόχρωσης, επιδιώκοντας την αυτάρκεια και τη κοινωνική ισορροπία. Το κράτος έχει έναν σημαίνοντα ρόλο στην εθνικιστική ιδεολογία, καθώς αποτελεί την τεχνητή/νομική έκφραση της έννοιας του Έθνους. Πολύ απλοϊκά θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ο Εθνικισμός είναι φύσει οικονομικά αριστερός και κοινωνικά δεξιός. Είναι όμως επίσης και ριζοσπαστικός και αυτό όχι επειδή ο ριζοσπαστισμός είναι μία έννοια ελκυστική για τις μάζες και δη για την νεολαία, αλλά επειδή ο Εθνικισμός δεν είναι οπισθοδρομικός, αλλά αξιοποιεί κάθε μέσο προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντα του Έθνους, ενώ άλλες φορές εναντιώνεται μέσω της καλλιέργειας της εθνικής συνείδησης και σε όποιο πολιτικό κατεστημένο ή δόγμα απειλεί τα συμφέροντα του Έθνους.

Κατά μία άποψη, ο πατριωτισμός από την άλλη είναι η παθητική στάση του ατόμου που απλά αγαπά την πατρίδα ή το Έθνος του, αλλά κατά την γνώμη μου, την οποία θεωρώ και πιο ορθή, ο πατριωτισμός έχει ένα ιδεολογικά στενότερο ή ελλιπέστερο περιεχόμενο, καθώς εκφράζει την αγάπη για την πατρίδα, ήτοι την “γη των πατέρων”, ενώ το Έθνος είναι μία έννοια ευρύτερη, καθολική και πλήρης, διότι συγκεντρώνει το σύνολο των ατόμων με κοινά εθνικά στοιχεία. Σημαίνει αυτό ότι ο εθνικιστής αγαπά την πατρίδα ή το Έθνος του περισσότερο από κάθετι άλλο; Φυσικά και ναι και αυτό είναι φυσικό. Η Ελλάς ή το κάθε Έθνος είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητας του ατόμου, αποτελεί την βάση της ύπαρξής του. Ακόμη και αν το άτομο δεν γνωρίζει την εθνική του ταυτότητα, είναι καταδικασμένο να την μάθει, βάσει της καταγωγής του, της γλώσσας και του πολιτισμού του. Πρόκειται δηλαδή ή ένα άρρηκτο στοιχείο του εαυτού του και ως εκ τούτου η αγάπη προς αυτήν ή η πλήρης προσήλωση στην εθνική ταυτότητα αποτελεί μία φυσική και ανθρώπινη τάση του κάθε πολίτη. Είναι επίσης λογικό, ως εκ τούτου, ο εθνικιστής να προωθεί τα συμφέροντα του Έθνους δια παντός τρόπου, επειδή το Έθνος είναι η ευρύτερη οικογένειά του και το σπίτι του. Σημαίνει αυτό κατ’ επέκταση ότι ο Εθνικισμός μισεί τους αλλοεθνείς; Εδώ η απάντηση εξαρτάται. Το ότι το Έθνος των Ελλήνων εν προκειμένω είναι ανώτερο και αξεπέραστο προκύπτει όχι μόνο από μία εμμονική πεποίθηση, αλλά από μία ιστορική πραγματικότητα, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα μίσος για τους υπολοίπους εθνικούς λαούς. Ο Εθνικιστής εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Έθνους του, άρα όποιος εναντιώνεται με αυτά, φυσικά αποτελεί εχθρό του, αλλά όποιος συμβαδίζει με αυτά αποτελεί σύμμαχο ή φίλο. Το ελληνικό Έθνος οφείλει να προωθήσει τα συμφέροντά του πρώτα, και έπειτα βλέπει κα κρίνει το εάν άλλα έθνη μπορούν να αποτελέχουν αρωγό σε αυτή την προσπάθεια, ειδάλλως πράγματι αποτελούν εχθρό, διότι βλάπτουν την ιερή και φυσική συλλογικότητα του κάθε ανθρώπου, την οποία αποτελεί το ίδιο το Έθνος.

Μπορεί την σήμερον ημέραν ο αντι-εθνικισμός να θεριεύει παντού, όμως το Εθνικό Μέτωπο εξακολουθεί να πρεσβεύει την εθνικιστική ιδεολογία, διότι εξυπηρετεί τα γνήσια συμφέροντα της φυσικής κοινότητας που συνιστά το Έθνος ή την εθνική ιδέα και ό,τι είναι εθνικό, είναι και αληθές, συνεπώς άξιο για να πολεμήσει υπέρ του κανείς.

Νίκος Παπουτσάκης

Εθνικό Μέτωπο Νεολαίας