Μια οφειλόμενη απάντηση στην φυλλάδα του Lifo για το κονμπετιτικό άρθρο
Προ μερικών ημερών η γνωστή αριστερίστικη φυλλάδα που ακούει στο όνομα Lifo, δημοσίευσε άρθρο το οποίο ρωτά ρητορικά αν τα πρώτα ξαδέρφια πρέπει να παντρεύονται. Μάλιστα φέρνει ως παράδειγμα την Νορβηγία η οποία επιτρέπει τον γάμο μεταξύ εξαδέλφων εξ αίματος συνεχίζοντας παρακάτω πως η Ελλάδα ανήκει στις εξαιρέσεις διότι δεν έχει ανοίξει την συζήτηση αυτή οντας καθυστερημένη (κατά Lifo). Θα αναρωτηθεί κάποιος πως αυτού του είδους η αντίληψη είναι μια διαστροφή άρα ποιος ο λόγος να ασχοληθούμε. Στην πραγματικότητα είναι μια πολιτική τοποθέτηση η οποία περικλύει μέσα της την διαστροφή εν είδει εργαλειοποίησεως φτιάχνοντας μια έπιπλαστη στην ουσία πολιτική δικαιωματολογία η οποία αντλεί δύναμη από την λεγόμενη Σχολή της Φραγκφούρτης.
Η Σχολή της Φραγκφούρτης ήταν στην πραγματικότητα η ιδεολογική αφετηρία του Μαΐου του 68′ στην Γαλλία όπου ο κομμουνιστής Daniel Cohn – Bendit ηγετικό στέλεχος της εξέγερσης είχε ανοίξει την συζήτηση γύρω από το σεξ στο οποίο όμως συμπεριλάμβανε και τα παιδιά (παιδεραστία). Μάλιστα στο βιβλίο του The Great bazzar ο Conh – Bendit αναπτύσσει την θεωρία του γύρω από το ελεύθερο σεξ κάνοντας νύξη πως η αιμομιξία δεν είναι κάτι κακό αντιθέτως εντάσσεται στα πλαίσια της ερωτικής έλξης η οποία και υποκειμενικοποιεί την σεξουαλική πράξη μεταξύ συγγενών. Οι ίδιες απόψεις ισχύουν και για την παιδεραστία. Στην Ελλάδα παρολά αυτά ο σκληρός αριστερισμός της γενιάς του 68′ εκπροσωπήθηκε από ένα κομμάτι της περιθωριακής αριστεράς η οποία και δημιούργησε το λεγόμενο αντιαπαγορευτικό κίνημα στο οποίο άνηκε και ο αμφιβόλου εγκυρότητας ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας, που ηγήθηκε του αγώνα της αποποινικοποιήσεως της κάνναβης.
Σύμφωνα με τον αείμνηστο Σπύρο Ζουρνατζή που γνώριζε αρκετά καλά την γαλλική πραγματικότητα ”ο Ντεγκώλ κατάφερε να αντιμετωπίσει την εξέγερση διότι είχε καλούς και πιστούς στρατηγούς”. Ο Μάιος όμως μπορεί να έχασε στην μάχη, κέρδισε όμως στα χαρτιά διότι διαμόρφωσε κουλτούρα από τα κάτω συνεπαίρνωτας ένα μεγάλο κομμάτι της Boem παρακμάζουσας ψευδοαστικής τάξης και συν τοις άλλοις όλοι αυτοί απόκτησαν βήμα στην τεχνοκρατία η οποία και προώθησε κάθε λογής δικαιωματικό λογίδριο ως υπάρχουσα πολιτική στο οποίο νεοδυτικό αφήγημα.
Κατά την γνώμη μου λοιπόν η συζήτηση για όσους θέλουν να σκεφτούν σοβαρά δεν πρέπει να στερέψει στο προβοκατόρικο άρθρο του Lifo, το οποίο είναι γνωστό για τις άγαρμπες κουλτουρομαρξιστικές προσεγγίσεις του, αλλά θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ανάλυση της πολιτικής σημασίας του η οποία έχει ως στόχο την παραδοσιακή εθνική κοινότητα που μετουσιώνεται σε λαό και διαμορφώνει συνήθειες. Σε αυτή λοιπόν την βάση κινείται η φυλλάδα του Lifo στην δημιουργία μιας αντικουλτούρας με χαρακτηριστικά δεσπόζουσας τάσης που την υποστηρίζει όμως με παντείους τρόπους η ελίτ μέσο των κομμάτων της που υπακούνε στην woke πολιτική που θέτει τα ανάλογα ζητήματα.
Το δυστύχημα όμως για την Ελλάδα σε σύγκριση με την Γαλλία είναι πως, στην Γαλλία την εποχή εκείνη υπήρξε το κίνημα της Νέας Δεξιάς της λεγόμενης δεξαμενής σκέψης GRECE στην οποία βρήκαν την χαμένη τους έκφραση πολλοί εθνικιστές και μοναρχικοί Γάλλοι δεξιοί οι οποίοι ουσιαστικά έφτιαξαν το αντίπαλο δέος απέναντι στην Σχολή της Φραγκφούρτης όπου με τον Cohn – Bendit σε ρόλο Georg Lukats έκανε εισαγωγή την ηθική ταφόπλακα της Ευρώπης.
Οι νεοφιλελεύθεροι όσο και οι αριστεροί έχουν συγκλίνει στο εν λόγω θέμα του δικαιωματισμού, διότι ο έμφυτος οικονομισμός τους θέτει ως εργαλεία την ανθρώπινη φύση ακόμη και αν αυτή πρέπει να καταστραφεί μέσα από τους κάθε λογής Boem.
Σαφώς και ηθικά έχουν χάσει οι θιασώτες της woke προπαγάνδας καθώς αυτή την στιγμή διανύουμε την ιστορική συγκυρία της διπολικής Δύσης, δηλαδή αυτής που σταθερά εμμένει στην παράδοση και θέτει ζητήματα ταυτότητας και από την άλλη την εκφυλισμένη εκδοχή αυτής η οποία και αφομοιώνει στοιχεία περιθωριακών στην πραγματικότητα προσώπων. Οπότε δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση η τοποθέτηση ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά με τις ανάλογες πεποιθήσεις ή και ιδιαιτερότητες διότι οι οπαδοί της ομοφυλοφιλίας, του σοδομισμού και της αφύσικης στην ουσία ρητορικής και πρακτικής είναι η πνευματική και πολιτικοοικονομική ελίτ που ρυθμίζει την σύγχρονη ζώσα πραγματικότητα με τέτοιου είδους άρθρα στοχεύοντας στην νεολαία η οποία είναι η κύρια στόχευση του συστήματος.
Η Μάχη λοιπόν μεταξύ των δύο κόσμων της Δύσης οφείλεται στην αφαιρετική φύση της δυτικής νοοτροπίας η οποία δημιουργεί στο όνομα υης ελευθερίας τις πραγματικά ανελεύθερες απόψεις οι οποίες θα δημιουργήσουν κοινωνίες παθητικές και πειθήνιες καθώς τα πραγματικά προβλήματα θα αντικαθιστούνται από τα ”δικαιώματα” της κάθε λούμπεν μειονότητας η οποία χρησιμοποιήται από την αμερικανική πρεσβεία.
Ως ακροτελεύτιο θα ήθελα να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Αυστριακού ακτιβιστή Markus Willinger όπου στο μανιφέστο του ”Γενιά της Ταυτότητας – μια διακήρυξη πολέμου κατά της γενιάς του 68” γράφει το εξής: Από όλες τις μάχες που δώσατε, η μάχη σας ενάντια στα φύλα ήταν η πιο κατακριτέα. Αντί για την αρμονική ένωση ανδρών και γυναικών, προωθήσατε συμμαχίες ομοφυλόφιλων και τραβεστί, την ένωση του τίποτε.
Πήρατε την ανδρεία από τους άνδρες. Τους μεγαλώσατε να είναι αδύναμα λούτρινα αρκουδάκια, δίχως την δύναμη να δράσουν, χωρίς κουράγιο, χωρίς δύναμη – με λίγα λόγια θέληση για δύναμη.
Πείσατε τις γυναίκες ότι η θηλυκότητα είναι ξεπερασμένη και κοινωνικά κατασκευασμένη. Τους είπατε ότι δεν είναι απαραίτητο να μοιάζουν όμορφες και γεμάτες υγεία, ότι δεν είναι απαραίτητο να έχουν οικογένειες και παιδιά και ότι μόνο οι καριέρες τους έχουν σημασία. Και έτσι συναντήθηκαν οι θηλυπρεπείς άνδρες και οι ανδροπρεπείς και δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη σας. Κουνάμε το κεφάλι μας στις βλακώδεις θεωρίες σας και θέλουμε να είμαστε αρρενωποί άνδρες και θυληκές γυναίκες. Ίσως φαίνεται παλιομοδίτικο και ξεπερασμένο σε εσάς, αλλά μας αρέσει κατά αυτόν τον τρόπο.
Οι γυναίκες θέλουν να κατακτηθούν. Η λαχτάρα για τον έναν που μπορεί να την κερδίσει και να την κάνει δική του, βρίσκεται βαθιά μέσα της. Αντί για ηρωικούς ιππότες, τους στείλατε καλούς φίλους και αδύναμους δειλούς.
Οι άνδρες θέλουν να κερδίσουν μια γυναίκα που αξίζει την προσπάθεια και τις δοκιμασίες που πρέπει να υπομείνουν, για την οποία θα πηδήξουν μέσα από την φωτιά και για την οποία η μάχη με τον δράκο θα αξίζει. Έχουμε αναγνωρίσει την πραγματική φύση των φύλων και θέλουμε να ζούμε σε αρμονία με αυτήν. Θέλουμε να είμαστε πραγματικοί άνδρες και πραγματικές γυναίκες, γιατί είμαστε η Γενιά της Ταυτότητας.
Τάσος Σοφούλης – μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Εθνικού Μετώπου
No Comments