Τα σκλαβάκια του υπερτουρισμού. 

Της Ιωάννας Καραδήμα

Όταν η χώρα μας είχε μπει στην ευρωπαϊκή οικογένεια, υπήρχαν κάποιοι “οπισθοδρομικοί”που προειδοποιούσαν, μεταξύ άλλων, ότι οι Έλληνες θα καταντήσουμε τα γκαρσόνια των Ευρωπαίων τουριστών. 

Τελικά αυτές οι προειδοποιήσεις ήταν λανθασμένες. Μετά από δεκαετίες φαγωμένων επιδοτήσεων, κυβερνητικών οικονομικών σκανδάλων, αποβιομηχάνισης, ξερίζωμα πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, είσοδο στην ευρωζώνη, διακοποδανείων και αεροδανείων, μνημονίων και σώσιμο με ιδιωτικό κόστος του τραπεζικού συστήματος, δεν γίναμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Αντίθετα, αποτελούμε οι Έλληνες, τους παρείσακτους, τους ενοχλητικούς βρε παιδί μου, που επιμένουν, κακώς, ακόμα να ζουν σε αυτή τη χώρα. 

Το είπε και ο Πορτοσάλτε, μας το εξήγησε και η Βούλτεψη. Τί θέλετε άμοιροι ελλαδίτες να πάτε διακοπές; Μείνετε στα σπίτια σας, άντε το πολύ, άμα σας έχει μείνει λόγω ΕΝΦΙΑ κανένα σπίτι σε χωριό, να πάτε να κλειστείτε εκεί, να μην φαίνεστε κιόλας. Εδώ έχουμε την βαριά βιομηχανία του τουρισμού να εξυπηρετήσουμε, με τις διακοπές του κάθε μισθωτού και μικρομεσαίου θα ασχολούμαστε τώρα; 

Οι άνθρωποι αυτοί και μας το λένε χωρίς ντροπή και κάνουν το παν για να μας το δείξουν. Προτεραιότητα είναι η εξυπηρέτηση του τουρισμού, ιδίως το καλοκαίρι, στις μεγάλες πόλεις και όλο τον χρόνο. Αυτός ο τουρισμός ζει την χώρα, μας λένε, άρα για αυτόν πρέπει να δουλεύουμε. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;  

Ο μέσος τουρίστας στην Ελλάδα αφήνει κατά μέσο όρο, λίγο πάνω από 500 δολάρια, όταν πχ στην Ισπανία αφήνει πάνω από 1000 και ο πήχης ανεβαίνει στην Ιταλία, στην Γαλλία και αλλού. Από και αυτά όμως που αφήνει στην Ελλάδα, πόσα πραγματικά μένουν στην Ελλάδα ; Ο τουρίστας αφήνει χρήματα σε λιμάνια που ανήκουν σε Ιταλούς, αεροδρόμια που ανήκουν σε Γερμανούς, δρόμους που ανήκουν σε Γάλλους, σιδηροδρόμους σε Ιταλούς και πάει λέγοντας. 

Οι τουρίστες πάλι, που μένουν στο κέντρο της Αθήνας και Θεσσαλονίκης, πληρώνουν ξενοδοχεία που ανήκουν σε ισραηλινούς και rbnb που ανήκουν σε Κινέζους. Τα ξενοδοχεία σε τουριστικούς προορισμούς, φέρνουν τουρίστες με το βραχιολάκι που δεν αγοράζουν ούτε ένα νερό και έχουν δεχθεί εκβιαστικές τιμές από τους tour operators τον χειμώνα, ώστε να μπορέσουν να καλύψουν τα χρέη της προηγούμενης σεζόν και τους τόκους των τραπεζών. 

Φυσικά και υπάρχει και ο ακριβός τουρισμός, ο κυριλέ, που μένει στα 5στερα και πηγαίνει σε νησιά των Κυκλάδων που μέχρι και οι μαφίες τους λειτουργούν ξεχωριστά από την υπόλοιπη χώρα. Αυτός ο τουρισμός, αυτός ο κόσμος που του φτιάχνουμε και περίκλειστη ” αθηναϊκή Ριβιέρα ” ,  αφήνει τα λεφτά του σε funds που τα επενδύουν το χειμώνα στο Ντουμπάι, σε καζίνο που θα ανήκουν, όλοι ξέρουμε σε ποιους και σε έναν υπόκοσμο που φέρνει μέχρι και τις βίζιτες από το εξωτερικό.  

Μα, σίγουρα κάτι καλό φέρνει ο τουρισμός αυτός, για παράδειγμα έχει δώσει ώθηση στις τιμές των ακινήτων και στην οικοδομή. Στα ακίνητα που με τις τιμές τους δεν μπορούν να μείνουν οι Έλληνες και που αγοράζονται σωρηδόν από αλλοδαπούς κάθε φύσεως και θρησκείας. Όσο για την οικοδομή,  δεν μάθαμε από το μεγάλο κανόνι του 2000 και θέλουμε να το επαναλάβουμε, αφήνοντας κιόλας ανέργους αυτή τη φορά, τους χιλιάδες μετανάστες που δουλεύουν τώρα σε αυτή.   

Ο τουρισμός μπορεί να είναι κάτι το εξαιρετικό για την οικονομία μίας χώρας. Αρκεί να μην θεωρείται αυτός ως η μόνη οικονομία της χώρας. Αρκεί επίσης, αυτή η χώρα να έχει δική της οικονομία, ώστε τα χρήματα να μένουν στην κοινωνία της και όχι σε πολυεθνικές, κονσόρτσια και..σε όποιον άλλο. 

Ιωάννα Καραδήμα, Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής.