Το διακύβευμα των Ευρωεκλογών 2024

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Στις 9 Ιουνίου 2024, όπως έχει προσδιορισθεί, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να ψηφίσει στις εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο (Ευρωβουλή), κάποια από τα κόμματα που θα συμμετάσχουν και τους αντίστοιχους υποψηφίους. Συνολικά, στις Ευρωεκλογές αυτές θα εκλεγούν 720 βουλευτές από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), οι οποίοι υποτίθεται θα εκπροσωπήσουν τα περίπου 450 εκατομ. Ευρωπαίων πολιτών για την περίοδο 2024-2029. Η χώρα μας θα εκλέξει 21 Ευρωβουλευτές. Μετά την εκλογή τους οι Ευρωβουλευτές εντάσσονται σε μια από τις υπάρχουσες πολιτικές ομάδες της Ευρωβουλής, ανάλογα με την πολιτικο-ιδεολογική προέλευση των κομμάτων των χωρών τους από τα οποία προήλθαν. Υπάρχει και μια άτυπη ομάδα «μη εγγεγραμμένων» για τους Ευρωβουλευτές που δεν επιθυμούν για διαφόρους λόγους να ενταχθούν στις υπάρχουσες ομάδες. Στην απερχόμενη Ευρωβουλή υπήρχαν οι παρακάτω πολιτικές ομάδες με τον αριθμό Ευρωβουλευτών σε παρένθεση:Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (178) – Κεντροδεξιά κόμματαΠροοδευτική Συμμαχία Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (141) Ανανεώστε την Ευρώπη (101) – Φιλελεύθεροι και κεντρώοιΟι Πράσινοι-Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία (72) – Οικολόγοι κ.ά.Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (67) – Συντηρητικοί και ΕυρωσκεπτικιστέςΚοινοβουλευτική Ομάδα Ταυτότητας και Δημοκρατίας (60) – Ευρω-ρεαλιστές και εθνικοπατριώτες (Μ. Λεπέν, Σαλβίνι, Afd, κ.ά.Η Αριστερά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (37) – Κομμουνιστές Μη εγγεγραμμένοι (49)Τα παραπάνω αποτελούν την «βιτρίνα» των Ευρωεκλογών και προπαγανδίζονται δεόντως, με ιδιαίτερη έμφαση στον ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που περιλαμβάνει: Την Νομοθετική παραγωγή, την κατάρτιση και έγκριση του κοινοτικού προϋπολογισμού και τέλος, την «άσκηση του δημοκρατικού ελέγχου» πάνω στη δράση των κοινοτικών οργάνων, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που αποτελείται από τους Αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων των κρατών-μελών.Το κρίσιμο και αποφασιστικής σημασίας όργανο της Ε.Ε. είναι η περιβόητη Ευρωπαϊκή Επιτροπή (αναφέρεται συνήθως ως Κομισιόν) η οποία έχει θεσμικό ρόλο και ως αποστολή την προστασία των κοινοτικών συμφερόντων των κρατών μελών της Ένωσης. Το σκανδαλώδες γεγονός με αυτήν την Επιτροπή είναι ότι τα μέλη της (Επίτροποι) ΔΕΝ είναι εκλεγμένοι.Κάθε κράτος-μέλος εκπροσωπείται από έναν επίτροπο, που προτείνει η Κυβέρνηση κάθε χώρας και χειρίζεται ένα χαρτοφυλάκιο το οποίο του ανατίθεται από την/τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην αρχή της θητείας του και το χειρίζεται «με ενιαίο ευρωπαϊκό χαρακτήρα και προσανατολισμό», χωρίς υποδείξεις από εθνικές κυβερνήσεις ή άλλους οργανισμούς.
Όσο για τον/την Πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής «εκλέγεται» από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά από πρόταση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για πενταετή θητεία. Με λίγα λόγια, η/ο κάθε μελλοντική/ός Πρόεδρος αποφασίζεται και προτείνεται από μια κλειστή ομάδα με συναλλαγές και συμφωνίες, από τους επικεφαλής των πολιτικών ομάδων του Κοινοβουλίου δηλ. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ουσιαστικά τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες), σε συνεννόηση, αν χρειαστεί με τον επικεφαλής των Σοσιαλιστών και στην συνέχεια «εκλέγεται» από το Ευρωκοινοβούλιο.Όπως προκύπτει επομένως από τα παραπάνω εκ των πραγμάτων αποκλείεται στην Ε.Ε. κάθε αντιπολιτευτικός λόγος. Υπάρχουν διαφωνίες, αλλά αφορούν πάντοτε στην υπεράσπιση εθνικών συμφερόντων, δεν υπάρχει περιθώριο διαφωνίας ή αμφισβήτησης των κεντρικών κατευθύνσεων πολιτικής των Βρυξελλών – χαρακτηριστικό και οδυνηρότατο παράδειγμα το «μεταναστευτικό». Επίσης εκ των πραγμάτων αποκλείεται η αμφισβήτηση του ηγεμονικού ρόλου της Γερμανίας στην Ε.Ε., αφού η οικονομική υπεροχή των Γερμανών είναι εξασφαλισμένη, πασιφανής και μεθοδικά συντηρούμενη, όπως γνωρίζουμε από τις μέχρι τώρα εμπειρίες μας.Με αυτές τις μεθοδεύσεις αποκλείεται κάθε ζύμωση και διεργασία που θα οικοδομούσε προοδευτικά την πραγμάτωση του οράματος των πρωτοπόρων της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» – όρους και προϋποθέσεις ειρηνικής συνύπαρξης, δημιουργικής αλληλοβοήθειας, μεθοδικής συνεργασίας, που αποδείχθηκαν ωραία λόγια και συνθήματα, αλλά εντελώς κενά ουσιαστικού περιεχομένου. Όπως έχει γραφτεί:«…Στην Ελλάδα κάθε κυβέρνηση συντηρεί μια τηλεοπτική εκπομπή, που «ενημερώνει» τους πολίτες για τις δραστηριότητες της Ε.Ε. Αυτονόητα η εκπομπή εκχωρείται ως ρουσφέτι σε κομματικό δημοσιογράφο, συνήθως μέτριο έως και μικρονοϊκό. Έτσι, η «ειδική» αυτή εκπομπή είναι, κατά κανόνα, ανούσια και βαρετή. Σε ποιον να το καταγγείλει ο πολίτης; Αν ζητήσει ο Έλληνας πολίτης να πληροφορηθεί π.χ. τι είναι ο «ευρωσκεπτικισμός», ο υπουργός Τύπου θα του απαντήσει με τον φανατισμό του εξωμότη και αλλαξόπιστου: Ευρωσκεπτικισμός είναι ο νεοναζισμός στην Ευρώπη, η Ακρα Δεξιά, ο ωμός φασισμός, ο τραμπουκισμός. Αυτή η απάντηση δεν είναι αποκύημα τυφλού φανατισμού ή ψυχοπαθολογικής αβελτηρίας. Είναι εσκεμμένη κατασυκοφάντηση μιας μεγάλης μερίδας Ευρωπαίων πολιτών, που εμμένουν ενεργά στο όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά επιμένουν να υπερασπίζονται την ιδιοπροσωπία εθνικών, τοπικών και γλωσσικών παραδόσεων, αρνούνται τον μετασχηματισμό των κοινωνιών σε αγορές, των πολιτών σε αδιαφοροποίητους καταναλωτές. «Σκεπτικισμός» σημαίνει επιφύλαξη, όχι άρνηση ή απόρριψη. Η επιφύλαξη προϋποθέτει κριτική σκέψη, επομένως ελευθερία από δόγματα και αυθεντίες. Η εθελοδουλεία της υποταγής σε δόγματα και αυθεντίες (ο «φόβος της ενηλικίωσης») είναι το πρώτιστο γνώρισμα του μαρξισμού…».ΔΕΕ 15-4-2024