Το βάθος της παρακμής

MANOS ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Η καταστροφή που προξένησαν οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, ανέδειξαν για μια ακόμα φορά το μέγεθος της ανεπάρκειας του πολιτικού συστήματος. Η γενίκευση με την οποία αρχίζω την παρούσα τοποθέτηση, δεν είναι τυχαία. Προκύπτει, από την ανάλυση των γεγονότων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αντιμετωπίσει ήδη από την έναρξη της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης μια σειρά από γεγονότα, όπως η πανδημία, η καταστροφή μεγάλου μέρους της Εύβοιας, η Δαδιά την πρώτη φορά, η τραγωδία των Τεμπών, η καταστροφή , κυριολεκτικά του φυσικού περιβάλλοντος του Έβρου, μεγάλου τμήματος της Ρόδου, τώρα της Θεσσαλίας.
Με δεδομένη την διαπίστωση ότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο διαρκών κρίσεων, όλων των μορφών, οικονομικών, γεωπολιτικών, υγειονομικών, κλιματικών, και με δεδομένο επίσης ότι αυτό ήταν ήδη ορατό πριν την ανάληψη της αρχής από τη Νέα Δημοκρατία, αντιλαμβάνεται εύκολα ένας Έλληνας πολίτης, ότι η προχειρότητα, οι παθογένειες, η “διαχειριστική” αντίληψη κυριαρχούν τόσο στην παρούσα κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση. Αυτό που καλείται πολιτική τάξη στην Ελλάδα αρνείται να αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης κράτους και περιορίζεται στην κατά το δυνατόν διευκόλυνση συμφερόντων επιχειρηματικών εγχωρίων και ξένων, στην τήρηση κάποιων οδηγιών από την Ε. Ε και αυτό μάλλον με την ραστώνη ενός μέτριου ή κακού υπαλλήλου που απρόθυμα προσαρμόζεται.
Το βάθος της παρακμής στην οποία έχουμε περιέλθει δεν εντοπίζεται στην μόνον στις αστοχίες της δημόσιας διοίκησης, στην προβληματική τοπική αυτοδιοίκηση σε όλους τους βαθμούς, αλλά κυρίως εκτείνεται στην νοοτροπία που διακατέχει τόσο τους πολιτικούς όλων των επιπέδων όσο και μέρους της κοινωνίας, που φαίνεται να παρακολουθεί με την απόγνωση ενός σώματος που δεν πιστεύει σε τίποτα. Αυτό, το βάθος της παρακμής κάθε μέρα δίνει και νέα τροφοδοσία στο δόγμα ” ότι μπορείς να κάνεις μόνος σου” . Ο μεγάλος όγκος των υποψηφίων στους συνδυασμούς δήμων και περιφερειών με την εξαίρεση των λίγων συνδυασμών που έχουν ιδεολογικό πρόσημο, είναι είτε για να εξασφαλίσουν μια κάποια μελλοντική αποζημίωση κάθε είδους, είτε για λόγους ματαιοδοξίας, είτε γιατί τους ζήτησαν να συμπληρώσουν τα ψηφοδέλτια. Απουσιάζει παντελώς, το όραμα, η συλλογική προσπάθεια, η αίσθηση συμμετοχής στην κοινότητα.
Αυτό το τελευταίο στάδιο της σήψης της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας που κυριάρχησαν η φαυλοκρατία, ο καιροσκοπισμός, η αποχαλίνωση των ηθών, η ευνοιοκρατία, συνοδεύεται από την παγκόσμια πραγματικότητα των κρίσεων, που είχαμε πολλές φορές πριν επισημάνει ότι έρχεται και αυτό κάνουν την πατρίδα και την κοινωνία ακόμα πιο ευπρόσβλητες. Όλη η διάρθρωση πάσχει. Από την εγγύτερη μορφή εξουσίας έως την πλέον μακρινή. Όλα έχουν αναχθεί στην επικοινωνία. Το χειρότερο δε, είναι ότι πολλοί από αυτούς που αποβλέπουν να πολεμήσουν αυτό το σύστημα, είναι χειρότεροι, καθώς εξαντλούν τη δυναμική τους στα κοινωνικά δίκτυα με συνθηματολογίες, καλλιεργώντας την προοπτική …της εκλογής τους.
Με τα δισεκατομμύρια που έχουν εκταμιευτεί τις προηγούμενες δεκαετίες, αν δεν είχε πρυτανεύσει η κλοπή, η ρεμούλα, η ανεπάρκεια, όλα σε συνδυασμό και η πλήρης απουσία ελέγχου από την κοινωνία, οι υποδομές θα ήταν αρκετές για έναν αιώνα. Μετά από τρις η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει το σιδηροδρομικό δίκτυο που έχει, ο Θεσσαλικός κάμπος θυμίζει τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, τα δυο τρίτα του εξοπλισμού του κράτους δεν λειτουργούν. Ακούγοντας τα δελτία ειδήσεων, ξέρεις ότι κάποιο φαινόμενο θα επαναληφθεί και η ίδια συζήτηση θα γίνει και πάλι. Έσχατοι κραδασμοί μια πολιτείας που αργοπεθαίνει…..
Εμμανουήλ Ν. Κώνστας
Γ. Γ του Εθνικού Μετώπου