Η οικονομική πολιτική της εθνικίστριας Τζιόρτζια Μελόνι

MANOS ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023

Η μεγάλη νίκη της Τζιόρτζια Μελόνι και του εθνικιστικού της κόμματος “Αδέρφια της Ιταλίας” ενάντια σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα το οποίο οδήγησε την Ιταλία στην σημερινή της οικονομική κατάρρευση με ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος και υψηλή ανεργία ανέδειξε την εναλλακτική οικονομική πολιτική την οποία αντιπροτείνει το εθνικιστικό κίνημα και εντός της Ελλάδος προκειμένου να αντιμετωπιστεί η μεγάλη κρίση ακριβείας και αισχροκέρδειας η οποία μαστίζει τους πολίτες.

Αρχικά, χρήζει επισήμανσης ότι το κόμμα της Μελόνι ουσιαστικά εφαρμόζει μία σειρά από οικονομικά μέτρα τα οποία είχαν ήδη προαναγγελθεί και δεν αποτελούσαν αίολες υποσχέσεις προς άγραν ψήφων, όπως ισχυριζόταν το κατεστημένο εντός και εκτός Ελλάδος. Τόσο σε πεδίο εξωτερικής πολιτικής, όσο και σε πεδίο οικονομίας που είναι και το κρίσιμο, το κόμμα “Αδέρφια της Ιταλίας” εφαρμόζει μια εθνικιστική πολιτική η οποία ήδη δίνει τα πρώτα θετικά αποτελέσματα στους πολίτες. Ο προϋπολογισμός της χώρας προέβλεπε μια σειρά από οικονομικά μέτρα τα οποία προάσπιζαν την κοινωνική δικαιοσύνη και την υγιή ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας.

Ειδικότερα, η Μελόνι, όπως και υποσχέθηκε προεκλογικά, προχώρησε στην νομοθέτηση για αύξηση των συντάξεων, την χορήγηση επιδομάτων στους οικονομικά ασθενέστερους και δη στα νέα ζευγάρια προκειμένου να τονωθεί η γέννηση παιδιών και συνεπώς νέου εργατικού δυναμικού, ενώ παράλληλα μείωσε μία σειρά από δυσμενείς φόρους, τους οποίους θέσπισαν οι ψευτοσοσιαλιστές του Δημοκρατικού Κόμματος από κοινού με τους δήθεν εναλλακτικούς του Κόμματος 5 Αστέρων.
Ως προς τους φόρους η Μελόνι μείωσε τον ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης, ενώ παράλληλα δήλωσε ότι θα διαγραφούν αρκετά χρέη προς το Δημόσιο και θα φορολογηθούν σε μεγαλύτερη κλίμακα οι εταιρείες, οι οποίες δρουν στον τομέα της ενεργείας. Ταυτόχρονα η Μελόνι σκοπεύει να προβεί σε μία σταδιακή μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα εργασίας, έτσι ώστε να ενθαρρυνθεί η πρόσληψη εργατικού δυναμικού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγορές, η Ε.Ε. και οι διάφοροι άλλοι τοκογλύφοι μεγαλοτραπεζίτες απειλούσαν την Ιταλία μέχρι πρότινος με αυξήσεις επιτοκίων, λόγω του κινδύνου εκλογής της Μελόνι ως Πρωθυπουργός στην Ιταλία, όμως τώρα όλοι οι δείκτες στην Ιταλία δείχνουν μία σταδιακή ανάκαμψη της κατανάλωσης και παραγωγής η οποία ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Εσχάτως η ΕΚΤ αρχίζει νέες απειλές κατά της εθνικιστικής κυβέρνησης της Ιταλίας δυνάμει του κρατικού προϋπολογισμού ο οποίος πρόσφατα ψηφίσθηκε, όμως είναι βέβαιο ότι το κόμμα της Ιταλίας δεν διατίθεται να υποχωρήσει ως προς τα μέτρα που έλαβε.

Εντός της Ελλάδος βέβαια επικρατεί μια περίεργη σιωπή, ακόμη και από τα κόμματα της δήθεν φιλολαϊκής αριστεράς για τα μέτρα που έλαβε η Μελόνι στην Ιταλία. Αυτό είναι φυσικό βέβαια καθώς καταρρέει το αφήγημα περί της δήθεν νεοφιλελεύθερης Μελόνι που αποτελεί το αγαπημένο παιδί του καπιταλισμού. Αυτή η πλήρης διάψευση των μαρξιστοειδών τους κάνει τώρα να κρύβονται πίσω από δικαιωμστίστηκες σοφιστείες για να “επιχειρηματολογήσουν”. Και οι (νεο)φιλελεύθεροι βέβαια της Νέας Δημοκρατίας αρνούνται να σχολιάσουν ιδιαίτερα το θέμα, φοβούμενοι ότι θα χάσουν ψήφους και ότι θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα για τα ανεπαρκή μέτρα τα οποία έλαβαν και λαμβάνουν προς αντιμετώπιση του πληθωρισμού. Ακόμη και οι “αντικειμενικοί” τηλεοπτικοί παρουσιαστές οι οποίοι προ ολίγων εβδομάδων δεν σταματούσαν να κάνουν εκπομπές και σχόλια για την “ανησυχητική άνοδο” της Μελόνι, δίχως κανένα ουσιαστικό επιχείρημα ή δυνατότητα για αντίλογο τώρα δεν βρέθηκαν να κάνουν ούτε μία εκπομπή για τα μέτρα τα οποία λαμβάνει η Ιταλία, την ίδια ώρα που αφενός χώρες, όπως της Γερμανίας, υπό την ηγεσία των νεομαρξιστών επιβάλλουν δελτίο στα καύσιμα και στο ρεύμα, ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες καλούν προκλητικά τον κόσμο να “κόψει τις σπατάλες”, εμμέσως πλην σαφώς κατηγορώντας τους ίδιους για την ακρίβεια.

Το φαινόμενο Μελόνι λοιδορείται και απαξιώνεται αυθαίρετα και ιδεοληπτικά από ένα ολόκληρο σύστημα διότι αποτελεί την μοναδική εναλλακτική απέναντι σε ένα κατεστημένο διαφθοράς, σήψης και φτώχειας. Είναι ο μόνος τρόπος να γκρεμιστεί το νεοφιλελεύθερο και νεομαρξιστικό σύστημα, οι 2 όψεις δηλαδή του ίδιου νομίσματος οι οποίες οδήγησαν τα έθνη-κράτη στο απόλυτο χάος. Κάθε γνήσιος εθνικιστής οφείλει, πάρα τις διαφωνίες του, να επικροτήσει τις πολιτικές τακτικές της Μελόνι και να βρει το πολιτικό ισοδύναμο του εντός της ελληνικής επικράτειας, όπου η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντί να μειώσει τους φόρους και να αυξήσει την παραγωγή και την τάση για εργασία, αφήνει τα πάντα στο έλεος της αγοράς και ταυτόχρονα απαιτεί και εκ νέου μειώσεις σε εισοδήματα, όταν μέχρι πρότινος εκθείαζε την ελεύθερη οικονομία ως την μόνη μέθοδο μείωσης φόρων. Η μόνη πραγματική σωτηρία είναι η ορθή και σοβαρή εφαρμογή ενός εθνικιστικού προγράμματος με απώτερο σκοπό την τόνωση της ανάπτυξης (κυρίως του πρωτογενούς τομέα) με ιδιαίτερη έμφαση στην εγχώρια παραγωγή, προκειμένου η χώρα να καταστεί αυτάρκης, μόνο έτσι θα μπορέσει να αντιμετωπισθεί η ακρίβεια και όχι με το υποτακτικό ξεπούλημα των δειλών και εμμονικών (νεο)φιλελεύθερων ή με την νωχελικότητα των ανυπόστατων υποσχέσεων ουτοπίας εκ μέρους των τεμπέληδων και ανεπάγγελτων (νεο)μαρξιστών.

Νίκος Παπουτσάκης
Εθνικό Μέτωπο Νεολαίας