Η ” συμμαχία της ντροπής ” νίκησε στη Γαλλία
Πρώτο κόμμα ο Εθνικός Συνασπισμός αλλά τρίτο σε έδρες στην νέα γαλλική Βουλή.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα του Β γύρου των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις. Το εκλογικό σύστημα των μονοεδρικών περιφερειών επέτρεψε στη συμμαχία της αριστεράς και των φιλελεύθερων του Μακρόν να επικρατήσουν στις περισσότερες εκλογικές περιφέρειες, εις βάρος των εθνικών δυνάμεων. Ένα εκλογικό σύστημα που υπάρχει από το 1988, ακριβώς για να περιορίζει τις έδρες του Εθνικού Μετώπου του Ζαν Μαρί Λεπέν τότε και σήμερα του Εθνικού Συνασπισμού της Μαρίν Λεπέν.
Στο αποτέλεσμα έπαιξε ρόλο και η μιντιακή επίθεση του συνόλου των παγκόσμιων ΜΜΕ ενάντια στην άνοδο της ” ακροδεξιάς ” . Το ίδιο ρόλο έπαιξαν και τα επεισόδια αριστερών και συμμοριών μεταναστών που άφησε ο Μακρόν να συμβαίνουν ώστε να φοβίζουν την κοινή γνώμη με μία προοπτική εμφυλίου και αναταραχής.
Επίσης, η κινητοποίηση της ψήφου των μεταναστών που ζουν στις ευρωπαϊκές χώρες αποτελεί ένα συμπαγές καταφύγιο των συστημικών κομμάτων. Το κόμμα της Λεπέν και του Μπαρντελλά, παρόλο που είχε συστηματικοποιήσει μέρος του λόγου και της τακτικής του, τελικά, φόβισε το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας που κινητοποιήθηκε στο σύνολο του για να εμποδίσει την άνοδο του στην εξουσία.
Όμως, το όποιο φτιαχτό αποτέλεσμα στις έδρες, δεν αναιρεί την στροφή της πλειοψηφίας των Γάλλων προς τις εθνικές ιδέες. Οι Γάλλοι ψήφισαν ενάντια στην μετανάστευση, στις ελίτ των Βρυξελλών, στην οικονομική πολιτική των διεθνών αγορών και υπέρ ενός Εθνικού κράτους. Καμμία συμφωνία του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να στερήσει αυτή τη νίκη των εθνικών ιδεών. Η προοπτική δε μίας κυβέρνησης συνεργασίας με τεχνοκράτες μεταξύ αριστεράς και φιλελευθερισμού, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ριζοσπαστικοποιήσει την γαλλική και όχι μόνο, κοινωνία, προς τις εθνικές δυνάμεις.
Ένα τελευταίο συμπέρασμα αυτών των εκλογών είναι και η ανάγκη ύπαρξης ενός ριζοσπαστικού εθνικού κινήματος στη μάχη των ιδεών και του δρόμου, καθώς οι διαδικασίες εκλογιμότητας δεν αρκούν για να εκφράσουν, ελεύθερα, την πραγματική θέληση των λαών. Απέναντι στην ανίερη λοιπόν συμμαχία, μαρξιστών, πολυεθνικών και μίντια, το Εθνικό κίνημα οφείλει να φτιάξει το δικό του μοντέλο έκφρασης του εθνοκεντρισμού.
No Comments