Ζήτω η Εθνικιστική Πρωτομαγιά των Ελλήνων!

MANOS ΝΕΟΛΑΙΑ 01 ΜΑΪΟΣ 2022

Το Εθνικό Μέτωπο, ως ένα γνήσιο εθνικιστικό κίνημα, τιμά την σημερινή ημέρα του εργάτη, τον οποίο οι νεοφιλελεύθερες και κομμουνιστικές ιδεολογίες τον έχουν καταντήσει έρμαιο και πλήρως υποταγμένο στο πλουτοκρατικό κατεστημένο. Δεδομένης της πλήρους έλλειψης κρατικά ελεγχόμενης οικονομικής πολιτικής και της αυθάδειας του μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο και επικρατεί, τα βασικά δικαιώματα ενός εργαζόμενου ή εργάτη είναι πλέον ζήτημα πολυτελείας. Ο βασικός μισθός, οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας (ιδίως στις σημερινές εποχές της πανδημίας) και το σταθερό ωράριο έχουν όλα καταπατηθεί, την ίδια ώρα που οι πλουτοκράτες ζουν εις βάρος των εργαζομένων, ενώ οι ψευτοσοσιαλιστές δημαγωγούν και στο τέλος στηρίζουν την Ε.Ε. και τις αντιπαραγωγικές και αντιεργασιακές της πολιτικές εις τον βωμό του καταναλωτισμού και του διεθνιστικού τους μεγαλείου το οποίο βυσσοδομούν, επαληθεύοντας έτσι τον πραγματικό τους ρόλο ως όργανα του μεγάλου κεφαλαίου. Βέβαια η ιστορική αλήθεια τους πονάει και τους εκθέτει, καθώς το εθνικιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του 1936 ήταν αυτό, το οποίο, μεταξύ άλλων, έλαβε τα σημαντικότερα φιλεργατικά μέτρα, όπως ήταν ενδεικτικά:

Α) Η καθιέρωση του 8ωρου

Β) Η πληρωμή των υπερωριών

Γ) Η άδεια μετ’αποδοχών

Δ) Η ίδρυση του Ι.Κ.Α.

Ε) Η σύναψη των πρώτων συλλογικών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες θα ρύθμιζαν την εργασία

όλων των κοινωνικών ομάδων

ΣΤ) Η υποχρεωτική αργία την Κυριακή

Ζ) Η απαγόρευση της παιδικής εργασίας

Η αριστερά βέβαια (για την δεξιά δεν θα μιλήσουμε, διότι ανέκαθεν γνωρίζαμε τον σκοπό και τις προθέσεις της) επειδή χλώμιαζε μπροστά στην ιστορική αλήθεια και στο να εξηγήσει το πως ένα αντικομμουνιστικό καθεστώς έλαβε μία τέτοια σειρά μέτρων, διορίζοντας μάλιστα και αρκετά στελέχη αριστερών και συνδικαλιστών για να το πράξουν, άρχιζε εκ νέου το παραλήρημα, είτε λέγοντας ψευδώς ότι τα μέτρα αυτά δεν άνηκαν στην εν λόγω ηγεσία, επειδή τα υπέγραψαν προγενέστεροι, είτε επειδή το μεταξικό καθεστώς “πιέστηκε” από την αριστερά και τους αγώνες της για να τα υλοποιήσει. Ως προς το πρώτο υπάρχει συγκεκριμένος νόμος και για την ακρίβεια το ΦΕΚ A 135 – 09.04.1937 τεύχος Α΄, το οποίο ρύθμιζε για πρώτη φορά τα προαναφερθέντα φιλεργατικά μέτρα από το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου, δεύτερον αν το καθεστώς αυτός ήταν πράγματι αντεργατικό δεν θα το έπραττε ποτέ, καθώς δικτατορικό ήταν και εκείνο είχε εξουσία να υλοποιήσει τα μέτρα αυτά και τρίτον δεν υφίστατο καμία πίεση, καθώς το ίδιο, ορμώμενο από την φιλεργατική πολιτική του, προέβη στα τότε μέτρα και συμμετείχε μάλιστα στους σχετικούς εορτασμούς. Προς περαιτέρω επίρρωση των λεχθέντων δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς τα λόγια του ίδιου του εθνικού ηγέτη Ιωάννου Μεταξά: “Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό, Κράτος με βάση αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό χωρίς κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά.”
Άλλωστε γι’ αυτό και επί δεκαετίες στο διεφθαρμένο καθεστώς της Μεταπολίτευσης η αριστερά συστηματικά (με την ανοχή των (νεο)φιλελεύθερων) προσπαθεί να συσκοτίσει το συγκεκριμένο γεγονός, έτσι ώστε να περάσει το δικό της κυριολεκτικό παραμύθι, αρνούμενη όμως να απαντήσει στο είδος της “σοσιαλιστικής” πολιτικής, το οποίο εφάρμοσε η ίδια στην Σοβιετική Ένωση και η οποία πολιτική αυτή επιδιώκει μία απόλυτα εξισωτική, ήτοι κομμουνιστική ουτοπία, η οποία μετά την πρόκληση του χάους, διότι είναι εκ των πραγμάτων καταστροφικά ανεφάρμοστη, άνοιγε μετέπειτα τον δρόμο για την έφοδο του καπιταλισμού ως την μόνη εναλλακτική, ήτοι την ιδιωτικοποίηση των πάντων και τον πλήρη έλεγχο του χρήματος σε κάθε πτυχή της κοινωνίας. Πράγματι, αν κανείς κοιτάξει την ιστορία της Μεταπολίτευσης, αυτό θα παρατηρήσει, μία αριστερά, η οποία μέσω του καταστροφικού συνδικαλισμού, πρακτικών και νομοθεσίας της, διέλυσε την εθνική οικονομία, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και το ίδιο το κράτος, ασπάστηκε σταδιακά τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές (κυρίως της Ε.Ε.) και στο τέλος οδήγησε στον άγριο καπιταλισμό, μέσω της ιδιωτικοποίησης των πάντων ως την μόνη εναλλακτική και φυσικά η όλη αποστασιοποίηση στα όσα διατυμπάνιζε πιο πριν έγινε εις τον βωμό του διεθνισμού, διότι ο μαρξισμός είναι εργαλείο του μεγάλου κεφαλαίου και όχι σύμμαχος του απλού εργάτη, όπως θέλει ψευδώς να ισχυρίζεται η ίδια.

Νίκος Παπουτσάκης

Εθνικό Μέτωπο Νεολαίας