ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΝ: ΤΟ ΠΩΛΕΙΤΑΙ-ΧΝΕΙΟ ως Γκραμσικός ηγεμονισμός

MANOS ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Του Τάσου Σοφούλη

Στις 15 Νοεμβρίου ήταν η ημερομηνία ανακήρυξης του ψευδοκράτους του Ντενκτάς στην μαρτυρική Κύπρο.Ουδείς από αυτούς που σκίζουν τα ιμάτια τους για το Πωλείται – χνειο δεν γνώριζε γι αυτό το ιστορικό γεγονός ή και να γνωρίζει δεν δίνει την αρμόζουσα έμφαση διότι η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία βασίστηκε πάνω στο αίμα της Κύπρου με τον κολλητό του Ζισκάρ να συνεχίζει την πολιτική του Ιωαννιδη δίνοντας κατάπαυση πυρός την ίδια ώρα που οι Τούρκοι χτυπούσαν ελληνικούς στόχους. Ας μην ξεχνάμε πως οι θιασώτες πολιτικοί που εξαργύρωσαν την συμμετοχή τους στο πωλείται – χνειο ανήκουν στην λεγόμενη αναθεωρητική έως και αεθνική πλευρά της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας όπου αργότερα οι ίδιοι κύριοι ευχαριστούσαν τους Αμερικανούς για την επιδιαιτησία τους στα Ίμια χειροκροτόντας από τα έδρανα της ντροπής ,ενώ ψήφιζαν με δύο χέρια λίγα χρόνια αργότερα το σχέδιο Αναν υβρίζοντας τον Τάσσο Παπαδόπουλο και επικροτούσαν με όλες τους τις δυνάμεις την συμφωνία των Πρεσπων η οποία αναθεωρούσε την εξωτερική μας πολιτική απέναντι σε ένα υβριδικό μετακομμουνιστικό κρατίδιο που λειτουργεί ως σφραγιδοφυλακας του ΝΆΤΟ στα Βαλκάνια μαζί με το Κόσοβο.

Η εξέγερση του 73′ δεν έριξε την δικτατορία αντιθέτως την σκλήρυνε διότι μετά από τα γεγονότα κυρήχθηκε στρατιωτικός νόμος και ήλθε η χούντα του Ιωαννίδη που εκπροσωπούσε την ΕΣΑ άρα το πωλείται – χνειο συνηγόρησε στο τότε ξεκαθάρισμα λογαριασμών του συστήματος. Στον προαύλιο χώρο του πανεπιστημίου δεν ήσαν όλοι ενωμένοι όπως αρέσκεται να λέει η αριστερή ιστοριογραφία, αντιθέτως το ΚΚΕ κατηγορούσε ως πράκτορες της Αμερικής τους διοργανωτές ”οι οποίοι θέλουν να αποπροσανατολίσουν τον λαό από την ταξική πάλη” και ιστορίες για αγρίους. Το τότε ΠΑΣΟΚ που ήταν στα σπάργανα σήκωσε αυτή την πρωτοβουλία μαζί με τον Ρήγα Φεραίο και κάποιους αναρχικούς. Χαρακτηριστική η μαρτυρία του Νικόλα ‘Ασημου που έλεγε ”έξω από το πολυτεχνείο με χτυπούσαν οι χώροφυλακές και μέσα οι αριστεροί ” πράγμα που επιβεβαιώνει τα παραπάνω πως υπήρξε φαγωμάρα για το ποιος θα ηγηθεί αυτης της αποσταθεροποίησης διότι περί αυτού πρόκειται.

Ας αναλύσουμε επαγωγικά το σύνθημα εκείνης της εξέγερσης και ο καθένας ας βγάλει  τα συμπεράσματα του.

    Ψωμί: Το έφαγαν όλο ως άλλο  παντεσπάνι, σαν σύγχρονες Αντουανέτες,  όσοι εξαργύρωσαν την επαναστατική τους καριέρα σε θέσεις οι οποίες αποτελούν το κλειδί του συστήματος το οποίο τους βόλεψε εν είδη μιας αναδυόμενης πολιτικής τάξης η οποία φρόντισε να μοιράσει το ψωμί βάση πολιτικών φρονημάτων. Ένα από τα πολλά παραδείγματα η Μαρία Δαμανάκη που απολαμβάνει το ψωμί στις Βρυξέλες αφού πρώτα υπήρξε υπουργός της κλεπτοκρατίας.

    Παιδεία: Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της όποιας ιδεοληψίας επικρατεί κυβερνητικά με γνώμονα το χρηματικό και κομματικό συμφέρον και όχι το εθνικό , μια παιδεία που εστιάζει στα σκοτεινά σημεία της ιστορίας και όχι στα λαμπρά με απότερο σκοπό την διαίρεση του ελληνικού λαού. Μια παιδεία της ελάσσονος προσπάθειας που φτιάχνει καλούς παπαγάλους και όχι γνώστες της ουσίας της μόρφωσης. Μια παιδεία με ιδεολογική ταυτότητα που ως ιδιοσυστασία έχει τον μηδενισμό και την εξύμνηση υβριδικών ηρώων.

     Ελευθερία: Είσαι ελεύθερος φτάνει να ευθυγραμμιστείς με το αφήγημα του νεωτερισμού και της αεθνικότητας αλλιώς αν δηλώσεις τον σκεπτικισμό σου συγκαταλέγεσαι  στην σκοτεινή πλευρά της ιστορίας η οποία πρέπει να εξαφανιστεί ακόμα και βιολογικά. Αν μιλήσεις για τον Κατσίφα και τον Σολωμό είσαι επικίνδυνος για την ειρήνη ενώ αν πάρεις βραβείο Ιπεκτσί και συναλλάσεσαι με λαθροδιακινητές είναι απλά μια ηλιόλουστη μέρα. Η ελευθερία των   barcodes και του εγκλήματος σκέψης η οποία κλείνει φυλακή όποιον διαφωνεί με την όποια ατζέντα είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής τους ορθότητας.

   Η υβριδική ελευθερία του 73′ ακολουθώντας τα πρότυπα των ευρωκομμουνιστών (σοσιαλπροδοτών κατά Χρίστο Γούδη) εισήγαγε όλη την νεωτερική ιδιορρυθμία ως κανονικότητα, στις ήδη κουρασμένες από την τραπεζική τοκογλυφία κοινωνίες, οι οποίες στο απρόσμενο γεγονός τις πολυφυλετικής χοάνης προσπαθούσαν να εντοπίσουν τον εχθρό. Έναν εχθρό ορατό και αόρατο ο οποίος φορόντας το προσωπείο του αλτρουισμού βάφτιζε τον όποιο μηδενισμό πρόοδο σταφιδιάζοντας την εθνική ψυχή.

    Οι θαυμαστές της Γιάλτας, του Μαΐου του 68′ και σημερινοί σε διαχρονία χωροφύλακες του Dawos έχουν αναλάβει τον ρόλο ενός καθαρού ιερατείου της πολιτικής ορθότητας η οποία επηρεάζει τόσο την κοινωνική συνοχή όσο και το εθνικό συμφέρον. Μια πολιτική που μετατρέπει την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη σε έναν μαζοχυλό αλλοεθνών, φτιάχνοντας μια παχύρευστη πολυπολιτισμική σούπα. Για να εγκαθιδρυθεί αυτή η πολιτική της αλλοίωσης εν Ελλάδι συνηγόρησαν τόσο οι λεγόμενοι ”δεξιοί” με τα ενοχικά τους σύνδρομα όσο και οι φερόμενοι αριστεροί που διέκριναν πως σε γόνιμο έδαφος μπορεί να παρθεί μια ρεβάνς όχι εν όπλοις αλλά πολιτική στα πρότυπα του γκραμσισμού.

      Με αυτού του είδους τον ηγεμονικό γκραμσισμό επιβλήθηκε μια ολόκληρη γενιά πολιτικών οι οποίοι έμαθαν στον λαό πως να παρασιτεί και πως να βολεύεται με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους. Συνεπώς η γενιά του Πωλείται – χνειου είναι μια αποτυχημένη γενιά η οποία δημιούργησε μια ελλαδική πραγματικότητα μη αναστρέψιμη και ηθικά παρηκμασμένη. Είναι προσβολή απέναντι στους νεκρούς στρατιώτες της Κύπρου η ηρωωποίηση της Δαμανάκη του Πάγκαλου και του Λαλιώτη όταν η ανακομιδή  των οστών του συνταγματάρχη Κατσάνη έχει μόλις δύο χρόνια και του λοχαγου Κατούντα μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί. Είναι ντροπή απέναντι στην νοημοσύνη μας να θεωρούν όλοι αυτοί πως βρίσκονται στο απυρόβλητο ενώ την ίδια στιγμή ευθύνονται για όλη την παρακμή η οποία περιτύλιξε την Ελλάδα. Η μεταπολιτευτική αυτή φιέστα η οποία έθρεψε την ανομία στα πανεπιστήμια μπορεί να αντικατασταθεί με την 1η Απριλίου ημέρα έναρξης του ενωτικού αγώνα στην Κύπρο εκεί που οι νεκροί κάνουν σαλπισμα ψυχών με τα λόγια του Κυριάκου Μάτση ”Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα αλλά περί αρετής’‘. Διότι για την γενιά του πωλείται – χνειου η αρετή πήγε περίπατο. Η επταετία  γνωρίζουμε πολύ καλά τι ήταν μια αμερικανικού τύπου έκφραση μέσα από τον στρατό που αύξησε τις αντιθέσεις, της τότε παρακμάζουσας πολιτικής , αυτό δεν σημαίνει όμως πως θα βγουν λάδι οι υπόλοιποι.