H εθνική μάχη των Ευρωεκλογών
Οι Ευρωεκλογές παρότι είναι από τις πιο νευραλγικές πολιτικές εκλογές αντιμετωπίζονται πολλές φορές χαλαρά. Αυτό συμβαίνει διότι έχει καλλιεργηθεί η άποψη πως στην Ευρώπη δεν μας υπολογίζουν άρα ψηφίζουμε ότι είναι πιο αρεστό σε εμάς και πιο αντιοπαθές στους έξω και από την άλλη πως πρέπει να ψηφίζεται και να υπερισχύει εκλογικά ότι συμπορεύεται με την ΕΕ. Συνεπώς το πρόβλημα εντός Ελλάδος έγκυται στο γεγονός, πως οι Ευρωεκλογές αντιμετωπίζονται ιδεοληπτικά και σχολαστικά και καθόλου πολιτικά. Αρχικά έχουμε την ευρωφοβική αντίληψη που θεωρεί εμάς κάτι το ξεκομένο από την Ευρώπη αδυνατώντας να ξεχωρίσει την ΕΕ ως θεσμό κατοχής της Ηπείρου μας και την Ευρώπη ως μια πολιτιστική και πολιτισμική οντότητα εντός της οποίας επικρατεί ένας ενιαίος πολιτισμός ο οποίος όμως έχει την πολυτέλεια να αποτελείται από ποικιλίες Εθνών.
Εν συνεχεία έχουμε την οικονομιστική και αφαιρετική απέναντι στο έθνος αντίληψη που αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως μια επαρχία της Δύσης άρα πρέπει να σερνόμαστε πίσω από τις Βρυξέλλες, καλώντας ουσιαστικά σε υποταγή στον φεντεραλισμό των Βρυξελλών. Στο Εθνικό Μέτωπο πιστεύουμε πως η Ευρώπη είναι το μεγάλο μας σπίτι και πως η Ελλάδα σε μια Ευρώπη απεξαρτημένη από τις ΗΠΑ και την Ρωσία μπορεί να αποτελέσει τον τρίτο Γεωπολιτικό πόλο αφενός και πως μπορεί με μια πολιτική περιφερειακή και με άξονες να αναπτυχθεί μια νέα συνεργατική εθνοτική – ευρωπαϊκή πολιτική αφετέρου.
Η κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει τα δικά της εθνικά και κοινωνικά προβλήματα άρα πρέπει να υπάρξει μια πολιτική ελευθερία ως προς την αναβάθμιση του εθνικού κράτους που θα κάνει πράξη το δόγμα Κλαούζεβιτς Ισχύς και Απόφαση. Δηλαδή δεν μπορούν οι Βρυξέλλες να αποφασίσουν για το αν η Ελλάδα θα αυξήσει τις περιπολίες στον Έβρο και στα νησιά ούτε να θέσει στην Ελλάδα ειδικό πλαφόν για το πόσους λαθρομετανάστες θα δέχεται μηνιαίως, επειδή η ΕΕ προωθεί την πολιτική του εποικισμού. Σε αυτή την εξίσωση μπαίνει η λέξη Γεωπολιτική που ξεδιπλώνει μια ευρύτερη γκάμα συμφερόντων τα οποία καλύπτονται με κάθε λογής ιδεολογισμούς.
Η θέση της Ελλάδος πρέπει να διαμορφώσει τον ρόλο της μέσα στην ΕΕ και όχι το αντίστροφο, δηλαδή όταν η ΕΕ αποφασίζει με την βοήθεια των ενδοτικών πολιτικών μας πως η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίο τότε αυτό σηματοδοτεί την μείωση του ελληνικού συμφέροντος εντός του θεσμού της ΕΕ προς χάριν του οικονομισμού. Η Τουρκία έχει λάβει λεφτά από την ΕΕ και αυτό την καθιστά μια χώρα διαμεσολαβητή μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Κάποτε μάλιστα κάποιοι θιασώτες του θεσμού της ΕΕ υποστήριζαν πως η Τουρκία θα απομονωθεί και να που συμβαίνει το αντίθετο καθώς οι Τούρκοι ήδη συμμετέχουν στην κοινή αγορά και συν τοις άλλοις προβαίνουν σε ανταλλακτικό εμπόριο με χώρες όπως η Ουγγαρία και η Φινλανδία. Και εδώ επιβεβαιώνεται ο ευπατρίδης επιστήμονας και πολιτικός Σωτήρης Σοφιανόπουλος που είχε πει πως οι Τούρκοι θα μας κατακτήσουν με τα μαγιό και όχι με τα όπλα και είχε δίκιο.
Η Ελλάδα πρέπει να αντιληφθεί την ύπαρξη της μέσα στην Ευρώπη όχι ως μια επαρχία της αλλά ως μια αυτοδύναμη χώρα που τα εθνικά της συμφέροντα θα μετουσιωθούν σε ευρωπαϊκά καθώς αποτελούμε τόσο τα σύνορα της Ευρώπης απέναντι στην ανορθολογική Ασία όσο και την κύρια πολιτιστική αρτηρία της η οποία γέννησε στην εποχή του ρομαντισμού τον νεοκλασικισμό και γενικώς όλη την υπάρχουσα παιδεία της ευρωπαϊκής διανόησης. Οι πολιτικές της φινλανδοποίησης της Ελλάδος και της μετατροπής της σε μια φτωχή αδερφή των Βρυξελλών είναι μια πολιτική που πηγάζει από την ξενολαγνεία των ντόπιων πολιτικών, οι οποίοι και διέπονται από αρκετό Τρικουπισμό με πινελιές Βενιζέλου. Σαφώς και σήμερα οι προταιρεότητες διαφέρουν από την εποχή του Βενιζέλου όμως η νοοτροπία είναι ίδια, δηλαδή πως με βάση την θέληση των ξένων διαμορφώνεται και το εθνικό μας συμφέρον.
Εμείς ως Εθνικό Μέτωπο την εξωτερική πολιτική την αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά από τον οικονομισμό της νεοφιλελεύθερης ΝΔ όσο και από την νεοδιεθνιστική τάση του μεταλλαγμένου πάλαι ποτέ ρεφορμιστικού κομμουνιστικού ΣΥΡΙΖΑ που μετατρέπεται σιγά σιγά σε παράρτημα των Democrat’s εντός Ελλάδος. Θεωρούμε πως όταν ένας θεσμός ή μια συμμαχία δεν ανταποκρίνεται στα εθνικά μας συμφέροντα τότε το σενάριο απεξάρτησης από τον εκάστοτε θεσμό με σχέδιο και πολιτική ετοιμότητα είναι μονόδρομος. Δηλαδή αυτή την στιγμή δεν γίνεται τα Σκόπια να έχουν τριγμούς στο εσωτερικό τους με τον αλβανικό θύλακα ο οποίος ζητά αυτονομία και το ΝΑΤΟ να επιμένει να συντηρήσει αυτό το κρατίδιο με το όνομα Μακεδονία , δεν γίνεται η Αλβανία να δημιουργεί πολιτική εξόντωσης για τους Βορειοηπειρώτες και η Ελλάδα να επαναπαύεται σε χλιαρές δηλώσεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην υποψηφιότητα Μπελέρη.
Η φτωχοποίηση των Ελλήνων είναι αποτέλεσμα της μακρόχρονης πολιτικής των κομμάτων που επέπλευσαν μέσα στη παρακμή και την διαμόρφωσαν. Το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου σε ξένους καπιταλιστές και η παραχώρηση της Εθνικής μας κυριαρχίας στην Τρόικα κατέληξε στην προλεταριοποίηση των Ελλήνων σε συνδυασμό με την λαθρομετανάστευση. Το μεταναστευτικό συνδέεται άμεσα με την κοινωνική αλλά και την εθνική μας πραγματικότητα, διότι στον κοινωνικό τομέα διαμόρφωσαν την νέα εργασιακή πραγματικότητα ρίχνοντας τα μεροκάματα, σχέδιο που συμφέρει τον νεοφιλελευθερισμό και στα εθνικά μας θέματα οι χιλιάδες σαλαφιστές μουσουλμάνοι λειτουργούν ως την ελέπολη του Ερντογάν στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη.
Συνεπώς μια εθνικιστική φωνή στην ευρωβουλή θα θέσει ζήτημα ασφαλείας στην ΕΕ και θα απαιτήσει την καταδίκη της Τουρκίας ομόφωνα καθώς και την δημιουργία μαύρης νομικής Βίβλου που θα μπλοκάρει τις ορέξεις της Τουρκίας. Με λίγα λόγια η διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού διεθνούς δικαίου θα λειτουργήσει και αποτρεπτικά απέναντι στην Τουρκία μετουσιώνοντας σε ευρωπαϊκή – ελληνική πολιτική την οριοθέτηση αυτής ως μιας μη ευρωπαϊκής χώρας. Το μεγάλο στοίχημα λοιπόν της Ελλάδος δεν είναι άλλο από το να δημιουργήσει μια ασπίδα αποτροπής σε συνεννόηση με τους λαούς της Μεσογείου οι οποίοι έχουν και αυτοί προβλήματα με τους Τούρκους. Η απαίτηση ενός κοινού αμυντικού δόγματος της Ευρώπης από την Φλάνδρα μέχρι την Κύπρο και από την Βαλτική μέχρι την Ουκρανία είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτέλεσε την αρχή μιας νέας πλανητικής ανακατάταξης την οποία δυστυχώς τόσο η ελληνική εξωτερική πολιτική όσο και ο εθνικιστικός – πατριωτικός χώρος την αντιμετώπισαν με νεοραγιαδισμό οι κυβερνώντες και με έλλειψη πολιτικής ωριμότητας οι εθνικιστές. Ενώ η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος έπρεπε να κυμανθεί στην προστασία της ελληνικής μειονότητας της Μαριούπολης, περιορίστηκε σε άτσαλες πολιτικές που φείδωνται πατριωτικού φρόνηματος αλλά και καθήκοντος. Την ίδια στιγμή που μιλούσαν για Ουκρανούς αγωνιστές της ελευθερίας την επόμενη ώρα τα κανάλια αναπαρήγαγαν την ρητορική του Πούτιν περί ναζιστών του ΑΖΟΦ αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο διότι το ρωσικό LNG έγκυται στις μπίζνες κάποιων Ελλήνων ολιγαρχών και το βασικότερο δεν έθεσαν ζητήματα αναβάθμισης του ελληνισμού στην γεωπολιτική και γεωστρατιγική του θέση. Ο εθνικιστικός χώρος από την άλλη σε αδικαιολόγητο βαθμό σήκωσε την σημαία της νεοκομιντερνικής και καπιταλιστικής Ρωσίας η οποία αυτή την στιγμή αμφισβητεί την αυτοδιάθεση της Ουκρανίας και κάτι τέτοιο έχει αντίκτυπο στην ύπαρξη των εθνικών κρατών.
Εν ολίγοις το ζήτημα του πολέμου οπαδικοποιήθηκε και στην πραγματικότητα αναλύθηκε με απλοϊκό έως και παιδαριώδη τρόπο, διότι δεν κατανόησε ουδείς πως η Ρωσία είναι ο έτερος πόλος της παγκοσμιοποίησης και όχι η λύση σε αυτή. Μέσα από αυτό τον πόλεμο ουσιαστικά μειώνεται η ύπαρξη του εθνικού κράτους και ανανεώνεται το δόγμα της νατοικής επιδιατησίας καθώς στο όνομα της ρωσικής απειλής το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε και αναβαθμίστηκε. Ως ελληνισμό εμάς μας επηρεάζει άμεσα στο κυπριακό όσο και στην ασφάλεια των νησιών διότι η Τουρκία έθεσε βέτο ένταξης χωρών στο ΝΑΤΟ όπως η Σουηδία και η Φινλανδία ζητώντας από αυτές την πλήρη στήριξη τους στις ορέξεις της Άγκυρας. Αυτό ενδεχωμένος να μας επηρεάσει και στην Κύπρο διότι αν υποτεθεί πως θελήσουν οι ξένοι την είσοδο της στο ΝΑΤΟ τότε η Τουρκία θα ζητήσει την αναγνώριση του κατεχόμενου κομματιού.
Εκεί που καταλήγουμε λοιπόν είναι πως όταν η εξωτερική πολιτική υποτάσσεται στα κελεύσματα της οποιασδήποτε οικουμενικότητας τότε μετατρέπεται σε πολιτική συνειδητού δοσιλογισμού ο οποίος εγκυμωνεί την ρήξη του κράτους με το έθνος. Το Εθνικό Μέτωπο καλεί σε αυτή την μάχη τον ελληνικό λαό να δώσει ψήφο στο μοναδικό εθνικιστικό κόμμα το οποίο αντιλαμβάνεται τόσο την κοινωνία όσο και το έθνος ως αλλυλένδετες έννοιες οι οποίες αν δεν υπηρετηθούν σωστά τότε η κοινωνική ανομοιορφία είναι γεγονός και η εθνική ασυναρτησία φυσικό αποτέλεσμα.
Ψήφο στο Εθνικό Μέτωπο ούτως ώστε το η Ελλάδα στους Έλληνες να λάβει σοβαρή υπόσταση μέσα σε μια Ευρώπη που θα ανήκει στα Έθνη της.
Τάσος Σοφούλης μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Εθνικού Μετώπου.
No Comments